#ادبستان_کربلا ۱۷ 💠 *بیان عیوب* ✅ *ادب دیگر این است‌ که در حضور معصوم به عیوب خود بپردازیم و آنها را مطرح کنیم تا امام به رفع آن اقدام کند.* 🍃🔶 این ادب را از «جون» غلام سیاه امام‌حسین علیه‌السلام یاد می‌گیریم. وقتی غلام سیاه اباعبدلله اجازه میدان رفتن می‌گیرد، روی سیاهش را نشان می‌دهد، سخن از بوی ناخوشایندش می‌گوید. ✳️ *امام حسین علیه السلام غلام سیاه را سفید کرد، بوی نامناسبش را به بوی خوش تبدیل کرد.* 🔹 غلام سیاه گفت: اقا من بی‌نام و نشانم، بی‌حسب و نسب‌ام. 🍃 حضرت دعا کرد: «خدایا در قیامت با ما محشورش کن!»  🟥 *ما اجازه نداریم عیب‌هایمان را نزد دیگران بگوییم چون مؤمن عزت دارد؛* اما اگر در خلوت خود عیب‌هایمان را با حضرت اباعبدلله بگوییم، به نفع ماست و اصلاحات صورت می‌گیرد. سنگ دلی را بگوییم، عقب ماندگی را بگوییم، تاریکی را بگوییم…. ⁉️ بگوییم: بدی ما به میزانی است که کسی با ما رفاقت نمی‌کند، آقا شما با ما دوست می‌شوید؟ بوی بد رذائل اخلاقی و عملی و اعتقادی از ما به مشام می‌رسد، از خودمان بدمان می‌آید. وضع چه کسی از ما بدتراست؟ حال چه کسی از ما خراب‌تر است؟ چه کسی از ما عقب مانده‌تر است؟ ما برای خود اعتبار قائل نیستیم. ✅ *در واقع یکی ز آداب این است که در خلوت خود و در محضر اباعبدلله بیچارگی، تنگ‌دستی، تنگ‌دلی، دون‌همتی خود را نشان دهیم تا با عنایت معصوم مرتفع شود.* 📚«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی» ‏ 🌐emamraoof.com