🌙 شب‌نوشت 🌙 🔻 سؤال: چرا آقای روحانی حاضر به پذیرش مسئولیت در قبال بی تدبیری ها و بدتدبیری های دولت نمی شود؟ ❇️ پاسخ: این رفتار و واکنش جناب روحانی قطعا از ریشه ها و مناشئ مختلفی ناشی می گردد که یکی از آن ها را می توان علل «شخصیتی» دانست. اساسا نگاه آقای روحانی به مسائل پیرامون خود، نگاهی «سلبی» است نه «ایجابی»؛ بدین معنا که ایشان برای «اثبات» شخصیت خود، به «نفی» دیگران متوسل می شود. بودن این خصیصه و مرام در یک فرد موجب می شود که حتی با وجود شواهد مسلّم و غیرقابل انکار بر خطاکار بودن آن شخص، انتظار پذیرش مسئولیت انتظاری معقول نباشد. راهبرد انتخاباتی ایشان در سال های ۹۲ و ۹۶ نیز دقیقا براساس همین ویژگی شخصیتی بنا شده بود. شاید خودِ جناب روحانی بهتر از هر شخص دیگری به این واقعیت واقف باشند که ایشان نه در سال ۹۲ و نه در سال ۹۶، در مقام «اثبات»، هیچ حرفی برای گفتن نداشتند. به نظر می رسد ⏪ اکنون راحت تر می توان بداخلاقی های مکرر ایشان را در کوران انتخابات و نیز در دوران صدارت ریشه یابی نمود. ⏪ اکنون راحت تر می توان فهمید که چرا جناب ایشان در جریان رقابت های انتخاباتی ۹۶، بزرگترین دستاورد دوران چهارساله ی دولت خود را رفع سایه ی موهوم و دروغین جنگ!! عنوان کردند. مطرح نمودن یک دستاورد کاملا «سلبی» به عنوان مهم ترین نشانه ی موفقیت راهبرد اصلی دولت (مذاکره)، خود به تنهایی دلیلی کافی برای اثبات ضعف دولت می باشد. ⏪ اکنون راحت تر می توان فهمید که چرا علی رغم اذعان آقای روحانی به پذیرش تام و تمام مسئولیت مذاکرات هسته ای، اکنون دیگران (منتقدان) به عنوان عوامل داخلی شکست پروژه ی از پیش شکست خورده ی «برجام» معرفی می شود. ⛔️ بنابر آنچه گذشت، طبیعی است که این قبیل افراد در صورت لزوم، «استعفای طلبکارانه» از منصب خود را به «استیضاح مسئولانه» ترجیح دهند! #ابرشاگرد @abarshagerd ✍️