دیوار شجاعت و بی کلگی باریکه. و اقای نصیری در نقد وضع موجود از سوی دیگر بام افتاده اند. بنده حقیر هیچگاه اهل نهی از منکر در حوزه حجاب نبوده و نیستم و اصلا هم قائل نیستم به مفید بودن آن(بصورت کلی)! بلکه معتقدم در معرفی معروف های دینی و منکر های دینی در میان توده های ساده و مصرف کننده ی فرهنگ، باید دست به انتخابی زد و با اولویت و گام به گام جامعه را اصلاح کرد. چیزی شبیه به رفتار خدا که قرآن را از همان اول دفعتا بر پیامبر نازل کرد اما به مرور آن را در مناسبت ها و موقعیت های خاص بار دیگر و تدریجا نازل و ابلاغ نمود. حالا که دین در صدر قدرت و حاکمیت اجتماعی نشسته است هر رفتار ما به نوعی تصویر ساز است و تصویر شریعت دینی را در ذهن مردم عادی صورت می دهد. در این دوره ما باید اثبات کنیم که شریعت دینی، اولا تسهیل گر زندگی و بهینه کننده جامعه و جهت دهنده به یک تمدنی برتر از تمدن موجود است نه یک سلسله دستور امتحانی و بی غرض که مدام مراقبت است مردم یک چیزی را انتخاب کنند تا جلوی آن را بگیرد. بسیاری از این بیماری های اجتماعی مثل بی حجابی، تجمل، ربا و رشوه و... عوارض انتخابهای مهمتری هستند که مردم ناآگاهانه و ناخواسته در آنها قرار گرفته اند و قدرت تشخیص آنها هم نیست. اینکه مردم تا در یک چاله ای ناخواسته گیر کردند و به آن تن دادند(مثل بی حجابی مدرن، مدام حرمات الهی را یادآور شویم و بعد هم ضرورت امر به معروف و نهی از منکر را برای مردم متدین بازگو کنیم و بدون دقت به روندهای اجتماعی سرخود به تقابل با عرف جامعه سرگرم شویم، کار غلطی است. لذا اگر باید امر به معروف کرد (که باید کرد و امر به معروف یک مدل اصلاحات اجتماعی مردمی و مترقی در فرهنگ اسلامی است) اولویت های اول با امر به معروف و نهی از منکر مسئولین است، بخصوص در تصمیم های اقتصادی و مرتبط با زندگی مردم. اولویت بعدی، امر به معروف مردم در حوزه یاریگری و برادری های اجتماعی است تا روح ارتباطات مومنانه که «اخوت و برداری و مسئولیت پذیری شفقت گونه» است حفظ شود و الا جایی برای تبعیت از شریعت انبیاء باقی نمی ماند و رجاله ها و دلقک های منفعت خواه و سوداگر مدرن، اخلاق و حقوق را تعیین خواهند کرد و حتی پوسته دین هم باقی نخواهند ماند. پس تکلیف من معلوم شود که دنبال دفاع از وضع موجود نیستم، اما متن اقای نصیری را هم بسیار بد و غیر قابل دفاع می دانم! آقای نصیری ادعا می کند که نهی از منکر این روحانی خلاف شرع بوده است!!!! واقعا جسارت فقهی این این طلبه تندرو در طول همه سالهای فعالیت علمی اش برایم غیر قابل قبول بوده است. در فقه موجود و تحلیل موجود مذهبی ها از امربه معروف این حرف یک شاذگویی غیر قابل دفاع است. فقه موجود، فقه فردی و عناوین بریده از هم و بدون رتبه بندی و اولویت بندی و ترتب اجتماعی است. در این دستگاه فقهی، مکلف موظف به نهی از منکر است، فارغ از هرگونه محاسبه و دانش اجتماعی. در این مدل احتمال اثرگذاری تذکر لسانی بالاست و یک احتمال عقلایی است. طرفداران تذکر لسانی هم می گویند از لحاظ آماری همچنان احتمال اثرگذاشتن خیلی بیشتر از نزاع و درگیری است. نهایت این است که روانشناسی درستی باید از مخاطب داشت و تذکر درستی داد تا احتمال منفی آن صفر شود. اما به هر حال به صرف احتمال عقلایی اثر، تکلیف نهی از منکر برای مکلف منجز می شود. بعد آقای نصیری در قامت یک موجود «همیشه پاچه گیر» می فرمایند که چون احتمال اثر نیست نباید نهی از منکر می کرد، و بعد اجتهاد پویایش هم گل می کند و می فرمایند این نهی از منکر خلاف شرع است!!!! واقعا در قم هم احتمال عقلایی اثر نیست؟! حالا می خواهید بدهیم امر معروف و ناهی از منکر را تعزیر کنند؟!!! چقدر بعضی ها دوست دارند جای پیغمبر باشند و دین جدید بیاورند اما حیف که خاتمیت دستشان را بسته!! @satliyat