🌴آقا امیرالمومنین حضرت علی(ع) در بخشی از نامه 47 نهج البلاغه (وصيّت نامه حضرت) مى فرمايد: «امر به معروف و نهى از منكر را #ترك_نكنيد ؛ كه اشرار بر شما #مسلّط خواهند شد؛ سپس هر چه دعا كنيد #مستجاب_نمى_گردد)؛ آيا در ميان حاكميت اشرار و ترك امر به معروف و نهى از منكر تنها يك رابطه معنوى و مجازات الهى است و يا رابطه ظاهرى هم وجود دارد؟ به نظر مى رسد كه پيوند اينها با يكديگر به صورت منطقى قابل اثبات است؛ چرا كه يكى از مصاديق مهم امر به معروف و نهى از منكر اقدام به اين دو در برابر حاكمان وقت است كه اگر خلافى مرتكب شوند عامّه مردم به آنها تذكّر دهند و اگر معروفى را ترك كنند از آنها مطالبه نمايند. اگر اين دو ترك شود و حاكمان هيچ گونه مانع و اعتراضى در برابر خود نبينند #جسور مى شوند و اشرار بر جامعه اسلامى مسلّط مى گردند. ❓امّا چرا دعاها براى رفع شر حاكمان شرور مستجاب نمى شود؟ براى اينكه در روايات اسلامى آمده : آنجا كه مصيبت به واسطه سوء اختيار خود انسان و كوتاهى او باشد، دعا براى رفع آن مستجاب نمى گردد و به آنها گفته مى شود: #اين_نتيجه_اعمال_خود_شماست !چرا چنين كرديد كه به چنان عاقبت بدى گرفتار شويد جالب اين است كه از امام على بن موسى الرضا(ع) نقل شده: « حتى اگر #نيكان هم در چنين شرايطى دعا كنند دعاى آنها مستجاب نخواهد شد.» ✍آیت الله مکارم شیرازی_مکارن،آی،آر