💢 در عصر پساحقیقت، قربانی نهایی نه سیاست است، نه حقیقت، نه روزنامه‌نگاری. قربانی واقعی انسان است. 🔹زیرا «اعتماد ادراکی» یک تجمل نیست؛ بلکه پایه‌ی خردورزی است. ▪️وقتی همه‌چیز می‌تواند دستکاری شده باشد، ▪️وقتی حتی خاطرات خودتان هم می‌تواند مورد تردید قرار بگیرد، 🔹وارد مرحله‌ای بحرانی می‌شوید: ناامنی شناختی دائمی. 🔹و جامعه‌ای که دیگر نمی‌تواند به حواس خودش اعتماد کند چه می‌کند؟ اطاعت. ▪️به دنبال راهنما می‌گردد. ▪️به دنبال «راستی‌آزما» می‌گردد. ▪️به دنبال مقام‌هایی می‌گردد که به او بگویند چه چیزی درست است. 🔹اینجاست که سیستم چرخه را کامل می‌کند: همان سیستمی که مشکل را ساخته، «راه‌حل» هم ارائه می‌دهد. می‌گوید: «نگران نباشید، ما برایتان بررسی می‌کنیم.» 🔹و شما می‌پذیرید. چون دیگر توانایی تشخیص ندارید. و درست همین‌جا، دستکاری کامل می‌شود. 🔹دیگر موضوع صرفاً جعل یک خبر، یک چهره یا یک صحنه نیست، بلکه نابود کردن خودِ مفهوم «قطعیت» است. 🔹اینکه شما را در خلأیی رها کنند که در آن، همه‌چیز می‌تواند همزمان واقعی و جعلی باشد. 💠 کانال مختص آموزش سواد رسانه و جنگ شناختی https://eitaa.com/savadrasanehjangshenakhti