🔰 «واقعیت را ببینیم، اسیر روایت‌ها نشویم» این روزها فضای شبکه‌های اجتماعی بیش از همیشه بوی التهاب می‌دهد؛ گویی هر تیتر، پیش‌گویی سقوطی قریب‌الوقوع است: «مکانیزم ماشه فعال شد»، «تورم افسار گسیخته در راه است»، «جنگ در راه است»… روایت‌هایی که با سرعت نور دست‌به‌دست می‌شوند، اما آیا واقعیت میدانی هم به همین سیاهی است که در این قاب‌های کوچک نمایش داده می‌شود؟ اجتماعی به‌ذات میل به اغراق دارند؛ سرعت و هیجان جای تحلیل عمیق را می‌گیرد و «بدترین سناریو» بیشترین بازدید را. کسانی که سرمایه سیاسی و رسانه‌ای‌شان در ایجاد التهاب است، از همین ویژگی بهره می‌برند. این یعنی ما در بیشتر با «نمایش» بحران مواجهیم تا با «تحلیل» بحران. 💰اقتصاد ایران بی‌شک در شرایط سختی قرار دارد؛ تورم بالاست، معیشت مردم تحت فشار است و فساد و سوءمدیریت بخشی از این زخم را عمیق‌تر کرده است. اما این تمام ماجرا نیست. اقتصاد ایران در برابر فشارهای خارجی و تحریم‌ها بارها تاب‌آوری خود را نشان داده، شبکه تأمین کالا و انرژی در سطحی پایدار مانده و جامعه ایرانی در برابر شوک‌ها انعطاف بالایی دارد. هرچند تصمیمات اشتباه داخلی و نفوذ کارشکنان بخشی از مشکلات را تشدید می‌کند، اما ساختار کشور هنوز از مرحله «فروپاشی» فاصله دارد. بخشی از این روزها ناشی از فعالیت سازمان‌یافته شبکه‌های نفوذ است. این گروه‌ها با ترکیب داده‌های واقعی (مثل مشکلات اقتصادی) و سناریوهای سیاه (مثل جنگ قریب‌الوقوع)، افکار عمومی را در وضعیت «انتظار فاجعه» نگه می‌دارند. این استراتژی، مردم را از امید و اراده خالی می‌کند تا تغییرات مدنظرشان را راحت‌تر القا کنند. 💠 امید یک انتخاب آگاهانه برای مقاومت در جنگ روایت‌هاست. کشورهایی که در شرایط مشابه تحریم و فشار بین‌المللی بوده‌اند، با سرمایه اجتماعی، شفافیت رسانه‌ای و تقویت اقتصاد مقاومتی توانسته‌اند مسیر خود را پیدا کنند. در ایران هم ظرفیت‌های درونی، منابع انسانی توانمند، جایگاه ژئوپلیتیکی و ارتباطات منطقه‌ای ابزارهایی هستند که اگر با مدیریت درست فعال شوند، می‌توانند این چرخه بی‌ثباتی را بشکنند. در چنین فضایی، رسالت واقعی نه پمپاژ ناامیدی است و نه بزک واقعیت‌ها؛ بلکه بازگشت به تحلیل‌های عمیق، نشان دادن فرصت‌ها در کنار تهدیدها، و مطالبه‌گری مسئولانه از مدیران کشور است. مردم از تحلیل‌های کلیشه‌ای خسته‌اند؛ آنها نیاز دارند بدانند چه باید کرد، نه اینکه فقط بشنوند «چه شده است». 💠میتوان اینطور نتیجه گرفت که ایران امروز در نقطه حساسی ایستاده است؛ فشار اقتصادی واقعی است، اما بحران‌های اجتماعی و سیاسی لزوماً به سمت «انفجار» نمی‌روند مگر اینکه مردم به این باور برسند که راهی جز فروپاشی وجود ندارد. در این میدان، جنگ اصلی جنگ روایت‌هاست. هر تحلیلی که واقعیت را بدون اغراق نشان دهد و امید را به‌عنوان یک استراتژی زنده نگه دارد، نه فقط رسانه‌ای مسئولانه است بلکه سلاحی در برابر موج‌های سازمان‌یافته ناامیدسازی است. 💠 کانال مختص آموزش سواد رسانه و جنگ شناختی https://eitaa.com/savadrasanehjangshenakhti