🔰 شبکه های اجتماعی ؛ ماشین تولید برده‌های فکری 🔺اشتغال ساعات فراوانی در روز به #فضای_مجازی موردی غیر قابل انکار در دنیای امروز است . 🔹 یکی از اصلی‌ترین ابزارهای این برنامه‌ها ، بمباران کاربر با خوراک اطلاعاتی سطحی و پرانشعاب است. این استراتژی منجر به سه آسیب عمده می‌شود: 🔹 ۱. ایجاد اعتیاد دیجیتال : خورده اطلاعات به مثابه مواد مخدر، در فرد باعث ترشح دوپامین می‌شود. این پدیده که این روزها به دوپامین دیجیتال معروف است، یک سرخوشی زودگذر ایجاد می‌کند. کاربر برای تجربه مکرر این حس، به دنبال داده‌های بیشتر می‌رود و در این فرآیند، اراده از وی سلب می‌شود. دقیقاً مانند یک معتاد، او نمی‌تواند وابستگی به این فضا را ترک کند و کنترل خود را بر زمان و توجه از دست می‌دهد. 🔹۲.ایجاد انزوای اجتماعی و فروپاشی روابط صمیمی : اعتیاد به این فضاها افراد را وامی‌دارد تا زمان فراوانی را با تلفن همراه خود سپری کنند. این امر فرد را منزوی می‌سازد، به گونه‌ای که امانش نیست تا کارهایش را به سرعت به پایان برد و همانند انسانی تشنه، بسرعت به سراغ گوشی و فضای مجازی می‌شتابد. این گریز به تنهایی، جمع‌های صمیمی را کمرنگ کرده و از میان می‌برد. امروزه به وضوح شاهد آن هستیم که حتی در مهمانی‌ها، افراد تنها حضوری فیزیکی دارند و هر کدام با گوشی به دست، در دنیای مجازی خود سیر می‌کنند.یا والدین مدتها بدون توجه به فرزندان گوشی بدست در فضای مجازی گشت می‌زنند ، نوجوانان و جوانان از جمع های خاتوادگی گریزان هستند و ترجیح نی‌دهند در گوشهدای تنها به سپری کردن زمان خود در دنیای مجازی بپردازند . 🔹 ۳. ایجاد توهم دانایی: حجم وسیع خورده داده‌ها این تصویر غلط را در ذهن فرد ایجاد می‌کند که او همه چیز را می‌داند، و این در حالی است که هیچ مطالعه عمیقی انجام نداده و مستنداتی در اختیار ندارد. توهم دانایی از بدترین آفات ایجاد شده در افراد معتاد به فضای مجازی است، چرا که فرد را از آموزش‌پذیری و یادگیری واقعی بازمی‌دارد. 🔹این سه مورد، تنها نمونه‌هایی از آسیب‌های بیشمار وابستگی به فضای مجازی هستند. اما سؤال کلیدی اینجاست: چرا چنین فضایی با این همه آسیب، طراحی و فراگیر شده است ادامه...👇👇👇👇