فرض کن اگه یه نفر، کار و کاسبی یا استخدام توی اداره، و به هر حال شغل پیدا کردن رو به صورت خیلی رؤیایی تصور کنه. مثلا اگه اتاق کار و میز و صندلی رو خیلی خیلی قشنگ تصور کنه، یا رابطه‌ی بین هم‌کارها و بین کارگر و کارفرما و بین مدیر و کارمندان رو خیلی خیلی صمیمی و زیبا تصور کنه... اگه جوونی دائم هم‌چین رؤیاپردازی‌هایی کنه چه اتفاقی میفته؟ اون وقت اگه یه جا استخدام می‌شد، هفته‌ی اول افسرده می‌شد و تا یه ماه نشده دیگه می‌بُرّید. چون فضای هیچ کاری، این‌قدر رؤیایی نمی‌شه. دانشگاه رو هم اگه یه نوجوون دبیرستانی برای خودش خیلی رؤیایی تصور کنه باز همین اتفاق میفته. یعنی همون ترم اول افسرده می‌شه و حتی ممکنه انصراف بده. یکی از مهم‌ترین آسیب‌های ازدواج، تصور رؤیایی از رابطه‌ی زن و شوهره! در حالی که یه رابطه‌ایه مثل بقیه‌ی رابطه‌ها. همان طور که هر رابطه‌ای ویژگی‌های خودش رو داره، این هم ویژگی‌های اختصاصی خودش رو داره دیگه. زندگی زناشویی مثل زندگی خانوادگی، مثل رابطه‌ی پدرفرزندی یا مادر فرزندی یا رابطه‌ی خواهربرادری یه رابطه‌ی واقعیه نه رؤیایی! تازه هر رؤیایی که داریم، گیرم اگه همون هم در عالم واقع محقق بشه، مثل اونی نمیشه که توی رؤیاست. زمختی عالم واقع نمی‌ذاره همون حسی رو اتفاقی بگیریم که از رؤیاش می‌گیریم! هر چی بیش‌تر کسی درباره‌ی دوران ازدواج رؤیاپردازی کنه، احتمال طلاقِ زودهنگامش بیشتره. ✍️سید مقدام https://eitaa.com/sayedmeqdam