أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى كَشْفِ مَا مُنِيتُ بِهِ، وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِيهِ، فَافْعَلْ بِــــي ذَلِكَ تنها تو مےتوانے آن اندوه را از ميان بردارے و آنچه را بدان گرفتار آمده‌ام دور ڪنے. پس با من چنين ڪن! + فقط تو میتونے ڪنے. . . ؟!