«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ» حکمتهای نهج البلاغه حکمت1 (متن، ترجمه، کلمات و شرح) 🌼متن: وَ قَالَ (علیه السلام) كُنْ فِي الْفِتْنَةِ كَابْنِ اللَّبُونِ، لَا ظَهْرٌ فَيُرْكَبَ وَ لَا ضَرْعٌ فَيُحْلَبَ. 🔸ترجمه: امیر مؤمنان حضرت علی(علیه السلام)فرمود: در(روزگار) فتنه ، چونان شتر دو ساله باش، نه پشتى دارد كه سوارى دهد، و نه پستانى تا او را بدوشند. 🔸کلمات کُن:( باش)، فعل امر حاضر است، و مصدرش کَون است بمعنای وجود، ثبوت. فی: حرف جر است، و مفید ظرفیت است. الفتنه: (آشوب اجتماعی، شورش). مصدرش فُتُون است بمعنای آشوب کردن، شورش کردن. ک:حرف خطاب است و مفید تشبیه است. ابن اللبون:شتر دوساله نر. لا: حرف نفی است. ظَهر:اسم است، بمعنای پشت انسان و حیوان. ف: حرف عطف و تفریع است. یُرکَب:فعل مضارع مجهول است بمعنای سوارش شوند. و:حرف عطف است. لا: حرف نفی است. ضَرع:اسم است بمعنای پستان. ف:حرف عطف است. یُحلَب: فعل مضارع مجهول است بمعنای دوشیده شود. مصدرش حَلب است، بمعنای دوشیدن. 🔸شرح مقصود امیر مؤمنان حضرت علی علیه السلام از این جمله:《کن فی الفتنه کابن اللبون لا ظهر فیرکب ولا ضرع فیحلب》 این است که انسان به هنگام شورش هاى اهل باطل و فتنه هاى ناشى از خصومت آنها با یکدیگر نباید آلت دست این و آن شود.بلکه باید خود را دور نگه دارد و به هیچ یک از دو طرف که هر دو باطل اند کمک نکند. در این گونه موارد، باید افراد جامعه، مراقبت کنند که در دام فتنه گران و غوغاسالاران نیفتند، تامبادا دین و دنیاى آنها آسیب ببیند. نمونه این فتنه ها در صدر اسلام و قرون نخستین فراوان بود که امامان معصوم علیهم السلام و یارانشان همواره از آن کناره گیرى مى کردند. حتى قیام ابو مسلم بر ضد بنى امیه گرچه در ظاهر براى کوبیدن باطلى بود ولى در باطن براى تبدیل باطلى به باطل دیگر و حکومت بنى عباس به جاى بنى امیه بود. به همین دلیل هنگامى که ابو مسلم به وسیله نامه اى، حکومت و خلافت را به امام صادق(علیه السلام) پیشنهاد کرد، آن حضرت نپذیرفت. زیرا مى دانست در پس پرده این قیام، چه اشخاصى کمین کرده اند و به تعبیر دیگر امام صادق(ع) مى دانست که این یک فتنه است، دو گروه باطل به جان هم افتاده اند و نباید به هیچ کدام امتیاز داد. از آنچه گفته شد، روشن شد مقصود امیر مؤمنان(ع) این نبوده است که اگر گروهى باطل بر اهل حق ستم کنند،نباید به حمایت مؤمنان حق جو برخاست، زیرا چنین سخنی بر خلاف صریح قرآن است که مى فرماید: فَإِنْ بَغَتْ إِحْداهُما عَلَى الاُْخْرى فَقاتِلُوا الَّتى تَبْغى حَتّى تَفىءَ إِلى أَمْرِ اللّه؛ اگر گروهى از مسلمانان بر گروه دیگرى ستم کردند، با جمعیت ستمگر پیکارکنید تا( گروه ستمگر) به امر حق باز گردد».(سوره حجرات، آیه ۹) التماس دعا یوسف شیخ 🔸🔸🔸🔸🔸 🌏مجتمع اهل البیت، علیهم السلام