شرح - فراز ۲ وَ قَدْ جَرَتْ مَقادیرُكَ عَلَىَّ یا سَیِّدى فیما یَكُونُ مِنّى اِلى آخِرِ عُمْرى مِنْ سَریرَتى وَ عَلانِیَتى، وَ بِیَدِكَ لا بِیَدِ غَیْرِكَ زِیادَتى وَ نَقْصى وَ نَفْعى وَ ضرى، اِلهى اِنْ حَرَمْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى یَرْزُقُنى؟ وَ اِنْ خَذَلْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى یَنْصُرُنى؟ و به درستى كه آنچه در ظاهر و باطنِ من تا آخر عمر از من سر خواهد زد، از تقدیرِ تو گذشته است و كمى و زیادى و سود و زیانِ من به دستِ تو است، و در دستِ هیچ‏كس جز تونیست. معبود من! اگر تو محرومم كنى، كیست كه روزیَم دهد؟ و اگر تو خوارم نمایى چه كسى یاریم خواهد كرد. نكاتى از این فراز 1. آگاهى خداوند به تمام اسرار بندگان؛ 2. تقدیر الهى بودن تمامى امور در زندگىِ بنده؛ 3. در اختیار داشتن سود و زیان در زندگى تمامى مردم. 4. خداوند، تنها روزى رسانِ بنده است. 5. عزّت به دست خداست. اِلهى اِنْ حَرَمْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى یَرْزُقُنى؟ رزق به دو گونه است: رزق مادى و رزق معنوی 🔹 رزق مادى همانند: آب، خاك، غذا، لباس، خانه، بهره داشتن از زیبایى ظاهر و همانند آنها و رزق معنوى همانند: علم، تقوى، عرفان، آبرو، عزت در میان اجتماع و همانند آنها. ↙️↙️↙️ ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─ https://eitaa.com/Sedrah ─┅═ೋ❅🕋❅ೋ═┅─