{#خـداےخـوبِ_ابراهـیم} 🌹 "از ظاهرش پیدا بود که برای دنیا هیج اهمیتی قائل نیست . نه اینکه نا مرتب باشد، برعکس همیشه تمیز و آراسته بود. اما بند دنیا نبود. به راحتی از زیباترین مواهب دنیا می گذشت. برای همین انفاق و بخشش مال برایش سخت نبود. چون اینجا را مانند مسافرخانه می دانست. او دنیا را به اهلش بخشیده بود. هیچکدام از ظواهر دنیا نتوانست فریبش دهد. تیپ سده و بی آلایش قهرمانی مثل ابراهیم برای همه تعجب آور بود. با شلوار کردی و لباس بلند مشغول فعالیت نظامی یا مشغول کمک به مردم بود. او به این کلام خدای خوبش ایمان داشت : وَمَا هَٰذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ ۚ وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوَانُ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ و این زندگی دنیا چیزی جز بازی و سرگرمی نیست و به راستی زندگی در سرای آخرت زندگی حقیقی است، اگر می دانستند. (عنکبوت/۶۴)"