زن مگو ، مَردآفرین روزگار ... «مادرى که جوان خودش را، عزیز خودش را، دسته‌ی گل خودش را هجده سال، بیست سال -کمتر، بیشتر- پرورش داده، با آن محبت مادرانه او را به ثمر رسانده، حالا او را بطرف میدان جنگ میفرستد، که معلوم نیست حتّى جسد او هم برخواهد گشت یا نه. این کجا، رفتنِ خودِ این جوان کجا؟ این جوان، با شور و هیجان جوانى، همراه با ایمان و روحیه‌ى انقلابیگرى، حرکت می‌کند و می‌رود. کار این مادر، از کار آن جوان اگر بزرگتر نباشد، کوچک‌تر نیست. بعد هم که جسد او را برمیگردانند، افتخار میکند که بچه‌ى من شهید شده. این ها چیز کمى است؟! این، حرکت زنانه، حرکت زینب‌گون در انقلاب ما بود.» امام‌خامنه‌ای ۱۳۸۹/۰۲/۰۱