🌴الهي! أَنْتَ الَّذِي فَتَحْتَ لِعِبَادِكَ بَاباً إِلَى عَفْوِكَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ فَقُلْتَ: تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً، فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ الْبَابِ بَعْدَ فَتْحِه؟ 🔰خدايا! تو کسي هستي که براي بندگانت دري را به سوي بخشش خود باز کردي که آن را توبه ناميدي و فرمودي: به سوي خدا بازگرديد با توبه‌ي صادقانه. پس ديگر چه عذري دارد کسي که از وارد شدن به اين درب غفلت ورزيده؟ 💠اين زبان حال عبد است و از جهتي به خودي خود توبه به شمار مي‌رود؛ زيرا توبه شکل و قالب منحصر به فردي ندارد و با زبان‌هاي گوناگون اظهار مي‌شود . ائمه‌ي اطهار (ع) خواسته‌اند که انسان با زبان‌هاي مختلف و اشکال گوناگون به درگاه الهي اظهار توبه نمايد. 💠انسان تقاضاي خود را از دو راه مستقيم و غير مستقيم مطرح مي‌کند. گاهي تقاضاهاي غير مستقيم رساتر است و مطلب را بهتر در دل شخص جا مي‌اندازد به اين صورت که اول شخص را به صفات نيک و بخشندگي توصيف مي‌کنيم و همين امر موجب جاذبه و انعطاف در وجود او مي‌شود. حتي وقتي از کسي چيزي طلب مي‌کنيم، در واقع او را به داشتن کمالاتي توصيف کرده‌ايم. عبارات اين فراز نيز چنين است و با ذکر اين مناجات در واقع به خداوند عرضه مي‌داريم: «خدايا! تو درهاي عفو و لطف را براي بندگان خود باز کرده‌اي با اين که از آنان بي نياز هستي و يکي از اين درها را توبه نام نهادي.» 🔰خداي متعال درهاي وسيعي را به سوي خويش مي‌گشايد و «ولي الله» باب وسيع الهي است که انسان از راه او به حق تعالي مي‌رسد. چنان که اين مناجات اين‌گونه است و حضرت امام سجاد (ع) که باب وسيع خداوند است آن را براي ما بيان فرموده است: ✏️يکي از اين درها نيز،‌ باب توبه است که خداوند وارد شدن به آن را امر نموده است. امر خداوند نيز نشان دهنده‌ي خواسته‌ي او است و خواسته‌ي تشريعي خداوند که در قالب امر ظهور مي‌کند، مطابق با خواسته‌ي تکويني اوست؛ 👌چرا که انسان در اين عالم به‌گونه‌اي آفريده شده است که همواره خواه ناخواه به خدا رجوع مي‌کند. هم از او هستي و شئون هستي را مي‌گيرد و هم براي برآوردن شدن حاجات، لازم است دست نياز به سوي او دراز نمايد. اما ساختمان وجودي انسان به‌گونه‌اي است که با غفلت‌هايي همراه است و گاه و بي گاه دست‌خوش غلبه‌ي تمايلات قرار مي‌گيرد. هنگامي که به غفلت خود توجه پيدا کرده و متذکر مي‌شود رجوع کرده و به سوي خدا باز مي‌گردد اما بار ديگر غفلت گريبان‌گير او مي‌شود. با همه‌ي اين احوال کسي که در سير زندگي حرکت مي‌کند، مي‌تواند تمامي درها را باز کرده و همه‌ي پرده‌ها را بدرد، حتي پرده‌هاي نور را! 💠انسان مي‌تواند تا بدان جا اوج بگيرد که ديده‌هاي دل،‌ پرده‌هاي نوراني را پاره کند چنان که حضرت امام علي ع در مناجات شعبانيه مي‌فرمايد: «الهي هَبْ لِي كَمَالَ الانْقِطَاعِ إِلَيْكَ وَ أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِيَاءِ نَظَرِهَا إِلَيْكَ حَتَّى تَخْرِقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ إِلَى مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ وَ تَصِيرَ أَرْوَاحُنَا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِكَ.» 🌿 کانال نشر بیانات استادتحریری👇👇👇 https://eitaa.com/seratemostaghim_ir