#نهج_البلاغه 🌱 حکمت ششم 🔘 صَدْرُ الْعَاقِلِ صُنْدُوقُ سِرِّهِ 🔸 سينه خردمند صندوق راز اوست 🔘 وَ الْبَشَاشَةُ حِبَالَةُ الْمَوَدَّةِ 🔸 و خوشرويى وسيله دوست يابى 🔘 وَ الِاحْتِمَالُ قَبْرُ الْعُيُوبِ. 🔸 و شكيبايى، گورستان پوشاننده عيب هاست. 🟣🔵🟢🟡 مرحوم سیّد رضى به دنبال این سه جمله حکمت آمیز اضافه مى کند که در روایتى از امام(علیه السلام) تعبیر دیگرى در این باره دیده مى شود وَ رُوِيَ أَنَّهُ قَالَ فِي الْعِبَارَةِ عَنْ هَذَا الْمَعْنَى أَيْضاً [الْمُسَالَمَةُ خَبْءُ الْعُيُوبِ] الْمَسْأَلَةُ خِبَاءُ الْعُيُوبِ، وَ مَنْ رَضِيَ عَنْ نَفْسِهِ كَثُرَ السَّاخِطُ عَلَيْهِ. و يا فرمود: پرسش كردن وسيله پوشاندن عيب هاست، و انسان از خود راضى، دشمنان او فراوانند. 🔶 نکاتی از حکمت ششم ( آیت الله مکارم شیرازی ) 📝 امام(علیه السلام) در این عبارات نورانى و آنچه در ذیل آن آمده بر چهار مطلب تأکید مى کنند: 1️⃣ نخست مى فرمایند: «سینه عاقل گنجینه اسرار اوست» 🖊 (صَدْرُ الْعَاقِلِ صُنْدُوقُ سِرِّهِ). ✨یعنى همان گونه که صاحبان ثروت اشیاء قیمتى را در صندوق هاى محکم نگاه دارى مى کنند، انسان عاقل نیز باید اسرارش را در دل خود پنهان دارد، چرا که اسرار او اگر به دست دوست بیفتد گاه سبب ناراحتى اوست و اگر به دست دشمن بیفتد ممکن است سبب آبروریزى او شود. 🌱 در حدیثى که در غررالحکم از امام(علیه السلام) نقل شده مى خوانیم: «سِرُّکَ أسیرُکَ وَ إنْ أفْشَیْتَهُ صِرْتَ أسیرَهُ; سرّ تو اسیر توست و هنگامى که آن را افشا کنى تو اسیر آن خواهى شد». 2️⃣ سپس امام در دومین جمله مى فرمایند: «خوشرویى و بشاشت، دام محبت است» 🖌 (وَالْبَشَاشَةُ حِبَالَةُ الْمَوَدَّةِ). ✨بدون شک افراد خوشرو و خوش برخورد که با چهره گشاده و لب هاى پرتبسم با دیگران برخورد مى کنند، دوستان زیادى خواهند داشت و به عکس، افرادى که با قیافه در هم کشیده و عبوس و خشم آلود با دیگران روبه رو مى شوند مردم از آنها متنفر مى گردند. 🌱 تعبیر به «حبالة» (دام) اشاره به این است که حتى افرادى که از انسان گریزانند با اظهار محبت و خوشرویى به سوى وى مى آیند و کینه ها از سینه ها شسته مى شود. 3️⃣ در سومین جمله مى فرمایند: «تحمل ناراحتى ها گور عیب هاست» 🖊 (وَالاِْحْتِمَالُ قَبْرُ الْعُیُوبِ). ✨اشاره به این که بسیار مى شود انسان از رفتار بعضى از دوستان و آشنایان و یا حتى افراد عادى ناراحت مى گردد و یا مشکلات و مسائلى در زندگى پیش مى آید که انسان را نگران مى سازد. کسانى که این گونه ناملایمات را تحمل کنند به فضیلت بزرگى دست یافته اند که عیوب انسان را مى پوشاند و به عکس، افراد ناصبور و بى حوصله داد و فریاد بر مى آورند و به سخنان یا کارهایى آلوده مى شوند که سر تا پا عیب است. 4️⃣ سپس امام(علیه السلام) در چهارمین و آخرین نکته مى فرمایند : «آن کس که از خود راضى باشد افراد خشمگین بر او بسیار خواهند بود» 🖊 (وَ مَنْ رَضِیَ عَنْ نَفْسِهِ کَثُرَ السَّاخِطُ عَلَیْهِ). ✨ دلیل آن روشن است، زیرا فرد از خود راضى انتظار دارد دیگران براى او احترام فراوان قائل شوند، همه به او سلام کنند، در مجالس، صدر مجلس را به او اختصاص دهند، روى حرف او سخنى نگویند و پیوسته زبان به مدح و ثنایش بگشایند. هنگامى که این گونه احترامات را نمى بیند و مردم او را در جایگاه اصلى اش مى شناسند نه آنچه خودش ادعا دارد نسبت به مردم بدبین مى شود و زبان به بدگویى مى گشاید و بى اعتنایى پیشه مى کند و همین امر مردم را به او خشمگین مى سازد. https://eitaa.com/seyedghafar