⁉️ در زندگی برای شما چه فردی و چه اجتماعی، ناراحتی‌هایی در پیش است. این ناراحتی‌ها فلسفه‌اش چه چیزی است؟! خب خدایی که از هیچی ما را آفرید و از نطفه ما را آفرید، برای او چه فرقی می‌کرد که جهان را بهشت کند و یا به صورت کنونی در بیاورد که درد سر و درد دندان و درد دل و ناراحتی و عزبی و بی‌ازدواجی و بی‌مسکنی و قسط و بدهی و این‌ها، همه‌ی مشکلات را به سر و روی ما بریزد، خب یک‌جوری درست می‌کرد که این‌ها نباشد. این مسئله در سوره مبارکه‌ی عنکبوت پاسخش داده شده که این‌جا آفریده نشده که جای شما باشد. خودتان را بشناسید که این‌جایی نیستید. شما این‌جا غریب هستید. غربت دارید. این‌جا شهر غربت شماست. همان‌طوری‌که در رحم مادر هم انسان غریب بود، چون آن‌جا جای او نبود. آنجا فقط باید نُه ماه تکمیل چشم و گوش بکند، معده و مری باید درست شود؛ و لذا همین که تکمیل می‌شود، دیگر درد، مادر را ول نمی‌کند تا وقتی‌که طفل به دنیا بیاید. این دنیا هم این‌طوری است. این دنیا مشکلات و ناراحتی‌ها دارد تا شما با نفس امّاره‌ات بجنگی. یک بچه همراه ما هست و باید این را سر و صدایش را بخوابانیم و نگذاریم که بر ما مسلط بشود، و دائماً هر چه او می‌خواهد بکند که البته به ضررش هم هست. این است که در قرآن کریم از قول حضرت یوسف علیه‌السلام که پیامبر معصوم است آمده که: «و ما اُبَرِّئُ نفسی»؛ من نفس خودم را تبرئه نمی‌کنم که بگویم هیچ عیبی ندارم. نه!؛ «اِنَّ النَّفسَ لَاَمّارة بِالسّوء»؛ (یوسف علیه‌السلام:۵۳) مگر این‌که ربّ انسان و ربّ جهان دستش را بگیرد و نگذارد که این نفس امّاره کاری انجام دهد، یا شیاطین بیرونی کاری انجام دهند یا افکار نابه‌جا انسان را منحرف کنند. این‌جا باید انسان به پناه‌گاه خدایی مُلتَجی بشود و پناه ببرد؛ پناه به درِ خانه‌ی خدا. ۸۵.۵.۳۰ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama