👈 ادامه‌ی بحث اخلاص در دستگاه اباعبدالله الحسین علیه‌السلام 📜 و لذا از عبارت خود آن حضرت که در خطبه خروج از مکه نقل شده، آن موقعی که مردم دنیا از هر جا می‌آمدند رو به حرم خدا، هر کس می‌خواست خودش را می‌رساند به آن‌جا که شب عرفه و فردای عرفه و این‌ها، آن‌جا باشد؛ آن حضرت روی خلوص از آن‌جا خارج شد! دست خانواده‌اش را گرفت و فرمود: "مَن کانَ فینا باذِلاً مُهجَتَه" هر کس در فکر خود، در درون خود، خود را آماده این‌که خون جگرش را در راه ما بدهد، کرده و این فکر و این خودسازی را دارد، بیاید و ما هم داریم از مکه خارج می‌شویم. هنوز هیچ کس همچنین کاری نکرده که در موقعی که همه مخارج می‌کنند، زحمات متحمل می‌شوند برای عرفه و عید و اعمال حج وارد بشوند، یک خانواده‌ای که از خانواده‌ی پیامبر اسلام هستند از مکه خارج بشوند!. این معنی خلوص است. یعنی در قید هیچ چیز نیست، جز رضای خدا. هر چه فهمید که خدا می‌خواهد، پای آن می‌ایستد. مردم هر چه می‌گویند، بگویند. کسی می‌پسندد، کسی نمی‌پسندد، برای او فرقی نمی‌کند. زحمات در راه دین ارزشش به خلوص است. لذا باید طلبگی از همه چیز درباره‌ی خلوصش کار کرد که من که می‌خواهم طلبه بشوم، دانشجوی امور دینی بشوم، مبلّغ بشوم، آخوند بشوم، سخنران دینی بشوم، مقاله‌نویس دینی بشوم، کتاب پخش کنم و هیئت درست کنم، سینه‌زنی راه بیندازم و ... این کارهایی که برای دین می‌شود؛ آیا همان وقت اگر به من بگویند که یک کسی از تو بلد است بهتر این کار را انجام دهد، می‌گویم قربانش بروم او را بیاورید؟!. این درست است همین‌جور می‌شود یا نه؟!. ❌ یا آدم می گوید: نه بی خود می‌گوید!. من چند سال این کارم هست، ولی او تازه جوان است. او چه می‌داند که مثلاً مسجدداری یعنی چه؟ آخوندی یعنی چه؟ هیئت داری یعنی چه؟ سینه‌زنی یعنی چه؟ این‌ها را ما جدّ اندر جدّ انجام داده‌ایم! ما پدران‌مان این کاره بودند و از این جور حرف‌ها می‌زنیم!. ✖️ این معلوم می‌شود که ندانسته غیرخالص است تا روی خودش کار بکند. تا زود است باید آدم فرصت را از دست ندهد و این چهار تا کار خوبی که می‌کند، این‌ها خالص بشود که به دردش بخورد. و الّا خرج بکند، وقت بگذارد، همه کاری بکند و آخرش هم می‌بیند که هیچ کاری نکرده و همه‌اش باد و طوفان و از بین رفت!. نیّت باید درست بشود. ۸۵.۷.۱۶ ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی رحمه الله تعالی @seyedololama