وفات عقيله القريش ، حضرت سكينه عليها سلام ، 117 هـ ق . حضرت سکینه دختر بزرگوار امام حسین(ع) است ، مادرش رباب (مادر علي اصغر ، همان طفل رضيعی كه در كربلا ، به زخم تير ، شهيد گشت ) او را به " سكينه" ملقّب ساخت ؛ در علم و معرفت و توجه به حق و جذبه پروردگار کم نظیر و مورد توجه خاص پدر بود . نام اصلى این بانوی بزرگوار: آمنه ، امینه ، امیمه یا امامه ثبت گردیده است و لقب «سکینه» از طرف مادرش (رباب) به او داده شد . او که خواهر على اصغر (ع) بود ، در کربلا حضور داشت و در عاشورا حدوداً ده یا سیزده ساله بود . او از زنان بزرگ اسلام است و از اخلاق فاضله و آداب مرضیه و صفات حمیده و از وفور عقل و دانش وجود و کرم و مقامى بس بلند برخوردار بود و در فنون فصاحت و بلاغت از اساتید وقت و سیده زنان عصر خود بود . نوشته‏ اند خانه‏ اش مرکز تجمع شعرا و محل مناقشه و بحث و نقد ادبى بود . آن حضرت ، پس از واقعه كربلا ، به مدت 57 سال زندگى كرد .