📗آیه۸۳) یک نتیجه گیرى کلى از این ماجرا است، مى فرماید: سراىِ آخرت را براى کسانى قرار مى دهیم که، اراده برترى جوئى در زمین و فساد را ندارند . نه تنها برترى جوى و مفسد نیستند، که اراده آن را نیز نمى کنند، قلبشان از این امور پاک، و روحشان از این آلودگیها منزه است. آنچه سبب محرومیت انسان از مواهب سراى آخرت مى شود، در حقیقت همین دو است، برترى جوئى (استکبار) و فساد در زمین که همه گناهان در آن جمع است.، ❇️چرا که هر چه خدا از آن نهى کرده، حتماً بر خلاف نظام آفرینش انسان و تکامل وجود بوده، بنابراین ارتکاب آن، نظام زندگى او را بر هم مى زند، لذا مایه فساد در زمین است. حتى مسأله استعلاء و برترى جوئى، خود یکى از مصادیق فساد در ارض است، و دیدیم آنچه که مایه بدبختى و هلاک و نابودى قارون شد، همان استکبار و برترى جوئى بود. 📚 در حدیثى از امیرمؤمنان على(علیه السلام) مى خوانیم: اِنَّ الرَّجُلَ لَیُعْجِبُهُ أَنْ یَکُونَ شِراکُ نَعْلِهِ أَجْوَدَ مِنْ شِراکِ نَعْلِ صاحِبِهِ فَیَدْخُلُ تَحْتَها!: گاه مى شود که انسان از این لذت مى برد که بند کفش او از بند کفش دوستش بهتر باشد و به خاطر همین داخل تحت این آیه مى شود، (چرا که اینهم شاخه کوچکى از برترى جوئى است!