پیامهای آیه پیامبران نیز باید پیوسته به یاد خدا باشند، تا چه رسد به دیگران. «واذكر ربّك» - قرآن، علاوه بر ذكر زبانى، ذكر قلبى و یاد درونى را هم مى ستاید. «فى نفسك» - یاد خدا وقتى غفلت زدایى مى كند كه بدون تظاهر و سر وصدا باشد، وگرنه خودش نوعى سرگرمى و غفلت مى شود. «تضرّعاً و خیفةً و دون الجهر» - ربوبیّت خداوند دائمى است، پس سزاوار است كه یاد او هم پیوسته باشد. «واذكر ربّك... بالغدوّ و الاصال» - آن ذكر و یادى بیمه كننده ى انسان است كه عاشقانه و سوزناك و پیوسته و در هر صبح و شام باشد. «تضرّعاً... بالغدوّ و الاصال» - در آغاز هر روز و هنگام شروع به كار و تصمیم گیرى و در پایان هر روز و هنگام جمع بندى و نتیجه گیرى باید به یاد خدا بود. «بالغدوّ و الاصال» - آنان كه هر صبح و شام، خدا را یاد نمى كنند، از غافلانند. « واذكر... ولاتكن من الغافلین»