🌙🌙🌙 بسم رب النور... لحظه ها به سرعت سپری می شوند. و نیاز میماند و نیاز... انسان سرتاپا نیاز است و این نیاز، او را به سمت کمال و بی نیاز می کشاند. ای مولای من تو بی نیازی و من نیازمند! فقط تو می توانی به من سرتا پا نیاز رحم کنی. تو را به تو شناختم. و تو مرا به سوی خود خواندی. گاهی سستی می کنم .ظلم می کنم. نمی بینم نیازمندیم را. یادم می رود که بی تو هیچم. هیچیم را به یادم آور... راه های به سویت همیشه باز است. و آبشخور امید، نزد تو پر است و تشنگیم در کنار جویبارت به سیرابی می رسد. مسافری ام که مقصد را نزدیک می یابم. تو از رگ گردن به من نزدیکتری... در حجابی و هیچ حجابی را نمی بینم. درخواستم را آورده ام. و با درخواستم آهنگ تو را کردم... ای دیرینه احسان، کرمت کجاست؟ موهبت های بی پایانت را در کجا باید بیابم؟ مهربانا، رحمت گسترده ات که بر زمین و آسمان و فراگیر است را چگونه از آن خود کنم؟ پرده پوشی زیبایت کجاست؟ گریه می کنم... گریه امانم را بریده... اشک مثل دانه های تسبیحم، دانه دانه به حرکت افتاده است. گریه می کنم برای تو! تو که جایگاه و انتهای آرزوی منی... معشوقم! به کجا پناه برم... آغوشِ محبت بی کران ات، تنها آرامگاه قلب و وجود تهی و خالی من است. #دلنوشته خانم نسیبه شیخی. https://eitaa.com/shabhayeshahid 🌸☘🌸☘🌸☘🌸☘🌸☘🌸☘🌸