باقر شریف القَرَشی
بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمّد وآله الطاهرین.
شهر کوت در کشور عراق، محل زندگی طوایفی از عرب است که در اصطلاح دیگر اتباع عراق، قَرَشی یا قَرْشی خوانده میشوند، و این نام را از اسم قبیلهشان دارند.
شیخ باقر شریف القرشی اصالتاً از این منطقه بود که متولد نجف بود و در میانهی سال ۱۳۴۴ هق پا به عرصهی وجود گذاشت.
از آنجا که در بیت علم و روحانیت رشد کرده بود، راه اسلاف خویش در پیش گرفته، در نوجوانی کمر همت به تحصیل علوم دینی بست.
مقدمات علوم حوزوی را با صبر و حوصله از اساتید مختلف فراگرفت و جواز ورود به مجالس بزرگان، جایزهی سالها تحصیل توأم با پشتکارش بود.
خدمت به دین در لباس روحانیت، لزوماً در نیل به مقام اجتهاد در فقه و اصول و کرسی درس خارج و تألیف کتبی چند در این زمینه و ... خلاصه نمیشود؛ که علوم اسلامی، کثرت و گستردگیای به وسعت دریا دارد.
شریف قرشی در این میان اما، به حسب علاقه (و قبل از آن، وظیفه) راه پژوهش در تاریخ اسلام خصوصاً سیرهی نورانی چهارده معصوم علیهم السلام را انتخاب کرد و در این راه، خدمات پرافتخار و ماندگاری از خود به یادگار گذاشت.
«موسوعة سیرة اهلالبیت علیهم السلام» در چهل مجلد، تنها یکی از آثار قلمی و برکات وجودی اوست.
او از اساتید صاحب تألیفی بود که در همایش کتاب سال حوزه جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۸۲ هش، مورد تجلیل و تکریم قرار گرفت.
در کنار توجه به مباحث تاریخ و سیره، دستی هم در امور اجتماعی و سیاسی اسلام بر آتش داشت؛ نقل است امام خمینی مبلغی در اختیارش گذاشته که مقالهای را که پیرامون «نظام سیاسی اسلام» به نگارش درآورده بود، به چاپ برساند.
باقر شریف القَرشی عالمی پرکار و محققی خوشفکر بود که در نظر اهالی علم در جهان اسلام مورد احترام بود؛ سال ۱۳۸۳ هش در سفر به ایران و شهر مقدس قم، مورد تکریم شخصیتها و نهادهای مختلف حوزوی قرار گرفت.
سرانجام پس از عمری تلاش، در ۲۸ خرداد سال ۱۳۹۱ (۲۶ رجب ۱۴۳۳ هق که به روایتی روز وفات ابوطالب علیه السلام هست) دار فانی را وداع گفت و پیکر مطهرش پس از تشییع باشکوه و اقامهی نماز میت توسط آیةاللهالعظمیٰ محمدسعید حکیم، در زیرزمین کتابخانهاش در مکتبة الامام الحسن علیه سلام به خاک سپرده شد.
روحش شاد و با اهلبیت علیهم السلام محشور باد
والسلام علیکم ورحمةالله وبرکاته
علیرضا احمدی دهبالایی (ایلامی)
یکشنبه ۲۸ خرداد ۱۴۰۲ ؛ ۲۹ ذیالقعده ۱۴۴۴
@shabnamshabna