تکفیر شدهی دیروز و بزرگ امروز
بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمد وآله الطاهرین.
گاه میشود بزرگی، مبغوض معاصرین خود (از خاص و عام) قرار میگیرد، ولی خداوند عالم به خفیّات و جلیّات که به بندگان خود بیناتر و بصیرتر از آفریدگان ضعیف و کمبینش است، او را بزرگ و عزیز گردانده، نامش را از لسان صالحان از عباد و اماءَش، بر سر زبانها میاندازد و جایگاه واقعی عزت و بزرگیَش را بدینسان جبران میفرماید.
امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود:
إنّما یُستَدلُّ علی الصَّالحِین بِما یَجری اللهُ لَهُم عَلی اَلسُنِ عِبادِه.
«بحارالانوار، ج۸۵، ص۶۵»
همانا فقط به واسطهی ذکر خیری که خداوند به زبان بندگانش جاری میسازد، بندگان برجسته و صالح شناسانده میشوند.
شیخ آقا بزرگ در الذریعه، از وی با عنوان یکی از اعاظم علما که در ذکاوت و دقت علمی اعجوبه بوده، یاد کرده.
وی از خوشهچینان محضر نورانی علمی شیخ انصاری بود که خود، بزرگانی از جمله آیتالله مؤسس «حائری یزدی» را پرورش داده بود.
استقلال رأی وی از یکسو، و جسارت در بیان افکار و آراءش که گاه حتی مخالف اجماع علما بود، سبب شکلگیری جوی خطرناک برعلیه او شد، که حتی تا مرز تکفیرش پیش رفتند؛ تا جایی که میرزای بزرگ شیرازی که زعامت شیعه را در آن روزگار بر عهده داشت، چارهای جز سکوت در برابر هجمهها به او ندید. اما با این وصف، جلالت شأن و برجستگی علمی و نیز زهد و صفات پسندیدهی اخلاقیای که داشت، جایگاهاش را در میان تعداد بسیار اندکی از علما و فضلای حوزهی نجف حفظ کرد، در عینحال سایهی مظلومیت و گمنامی تا به امروز بر شخصیت وی باقی مانده است.
۱۰ شوّال ۱۳۲۱ هق (۸ دی ۱۲۸۲ هش) صد و بیست و چهارمین سالگرد رحلت آیتالله العظمی شیخ محمدهادی تهرانی -معروف به شیخ مُکَفَّر (تکفیر شده)- است که در کمال غربت و مظلومیّت، در صحن مطهر علوی علیه السلام به خاک سپرده شد.
آری؛ هم عموم باید بدانند و بفهمند، مرگ بر باد و درود بر باد آنان نیست که کسی را عزیز یا ذلیل میکند، و هم تکتک و فردفرد بندگان باید بدانند و بفهمند عزت و ذلت به دست خداوند است و بس!
مؤمن باید برای خدا زندگی کند، برای خدا حرف بزند، برای خدا مخالفت کند، برای خدا طرفداری کند، برای خدا دفاع کند، ...
ان صلاتی و نسکی و محیای و مماتی لله ربالعالمین
والسلام علیکم ورحمةالله وبرکاته
علیرضا احمدی دهبالایی (ایلامی)
جمعه ۳۱ فروردین ۱۴۰۳ ؛ ۱۰ شوّال ۱۴۴۵
@shabnamshabna