الحمدالله «زهرا» و «علی اکبر» خیلی به پدرشون و مقام ایشون افتخار میکنند. اصلا حالت ناراحتی و اندوه ندارند و شاد هستند. البته رفتار اطرافیان هم خیلی در روحیه بچها موثر بوده. زهرا موقع شهادت بابا یک ساله بود و علی اکبر پنج سال داشت. من قبلا با علی اکبر در مورد شهادت صحبت کرده بودم؛ گفته بودم که شهادت آرزوی هر مومنی است و باید برای شهادت و عاقبت بخیری عزیزانمان دعا کنیم و ... به همین دلیل دوست نداشتم بعد از شهادت، بچها اشک و ناراحتی من رو ببینند و الحمدلله همینطور هم شد. بعد از شهادت هم خیلی با علی اکبر صحبت کردیم و توانستیم به لطف خدا بهش آرامش دهیم. زهرا هم وقتی بزرگتر شد از رفتار برادرش الگو گرفت و او هم به لطف خدا همین گونه است.
🌺🌺🌺🌺🌺