در خصوص سیاست خارجی در تاریخ یکصد سال گذشته ما هیچ گاه نتوانستیم حقوق بین المللی خود را از طریق مذاکره بدست بیاوریم و یا حفظ کنیم. تاریخ معاصر پر است از معاهدات ننگین.
تمام معاهدات و مذاکرات به ضرر ایران بوده است. کاری که از طریق جنگ هم امکان تحقق نداشته است، بسادگی و با یک امضا توسط قدرتهای منطقه ایی و جهانی بدست آمده است.
برجام هم از این قاعده مستثنی نبوده است.
من اعتقاد ندارم تیم مذاکره کننده تماما جاسوس بوده اند.
لیکن در نتیجه مذاکرات ایران در تمام بخش ها دچار فریز همه جانبه شد.ما در سالهای پس از برجام تقریبا در هیچ بخشی رشد نکرده ایم.
اشتباه مهلک دولت روحانی آن بود که تلاش کرد از برجام دستاورد سازی کند و این دستاوردها را بنام خود مصادره کند. که البته ورق برگشت و تمام مسئولیت برجام بعهده دولت قرار گرفت.
معاهدات دیگر هم بازی باخت-باخت است. چه شما عضو آن شوید و چه نشوید.
*در یک مثال ساده بازیکن تیم پرسپولیس بنام عیسی آل کثیر به دلایل واهی ۶ ماه محروم شد. تمام سران جمهوری اسلامی و ۸۴ میلیون ایرانی نتوانستند حتی یک روز از محرومیت ایشان کم کنند. مگر بیشتر از این سلب اختیار و وادادگی ممکن است؟*
من خدمات لاریجانی ها و دوستانشان را در تصویب لوایح استعماری در مجلس نهم و دهم هرگز از یاد نمی برم.
آنها تلاش کردند تا اختیار صددرصدی ما در بخش آموزش با قرارداد ۲۰۳۰ تا حد یک رای در مجامع بین المللی کاهش یاید و فرهنگ قوی و غنی و چندین هزار ساله ایرانی، تبدیل به یک خرده فرهنگ جهانی با یک حق رای تبدیل شود. من خیانتی بزرگتر از این سراغ ندارم.
جای تاسف است که بدلیل نا آگاهی خیلی ها بر پیوستن به این معاهدات اصرار دارند.
حفظ استقلال ملی در شرایط کنونی بسیار دشوار شده است. چرا که استعمار نوین و صدمات این معاهدات از تسلیم شدن در جنگ هم بدتر است.
لاریجانی و ظریف و تیم هایشان را تاریخ از یاد نخواهد برد.
✍️مجید گودرزی
@shahadat_dahe80