عثمان بن حنیف، کارگزارش در بصره به مهمانى یکى از سرمایه داران شهر رفته و بر سر سفره او نشسته بود.امام بعد از شنیدن این خبر در نامه اى، ضمن توبیخ او، شیوه خود را نیز بیان کرد وفرمود: به خدا سوگند من از دنیاى شما طلا و نقره اى نیندوخته ام. و از غنایم و ثروت هاى آن مالى ذخیره نکرده ام و براى این لباس کهنه ام بدلى مهیا نیساخته ام و از زمین آن حتى یک وجب در اختیار نگرفته ام و از این دنیا بیش از خوراک مختصر و ناچیزى بهره نبرده ام نامه ۴۵