گوشه‌ای‌نشسته‌بود . زانوهای‌خودرابغل‌گرفته‌بودهرچه‌ازش میپرسیدندچه‌شده‌است‌نمی‌گفت هرازگاهی‌نگاه‌به‌مادرمیکرداشک‌درچشم هایش‌جمع‌میشدنمیتوانست‌باورکردکه هرچه‌کردنتوانست‌جلوی‌سیلی‌خوردن مادررابگیردخب‌حق‌داشت‌اوپسربوداو غیرتی‌بوداوحسن‌بود . ما‌بچه‌های‌مادر‌پھلو‌‌شکسته‌ایم💔