🌼🌼🌼🌼🌼🌼 🌼🌼🌼🌼🌼 🌼🌼🌼🌼 🌼🌼🌼 🌼🌼 🌼 🌵📿 ⛓♥️ -رمان‌حوریہ‌ی‌سید روز ها یکی پس از دیگری سپری شدند روز28 اسفند از مدرسه برگشتم و کیفم رو پرت کردم رو تخت و رو زمین ولو شدم یهو یاد مهدیه افتادم 😂 دم در مدرسه کلی آبرو ریزی کرده بود 😐😂 هی راه میرفت داد میزد مش نرگس التماس دعا مشهد رفتی پنجره فولاد رفتی یاد ماهم باش✋🏻😂 ای خدا به این دختر یه عقل درست و حسابی بده تا بیشتر از این آبروم رو نبرده 🤦🏻‍♀😕 چمدونم رواز دیروز تا الان 6 بار چک کردم یه کیف کوچیک هم کنارش گذاشتم برای عینک آفتابی و موبایلم و خیلی خرت و پرت های ضروری و دم دستی دیگه🙄 چادرمشکیم رو با چادر نمازم عوض کردم سجادم رو که پهن کردم صدای بابام اومد که بامادرم صحبت میکرد به ساعت دیواری نگاه کردم -2:58- بی توجه به همه چیز الله اکبر گفتم و نمازم رو خوندم تو تعقییبات فقط تسبیحات حضرت زهرا رو خوندم‌به احترام پدرم‌تا سریع برم پیشش و سلام کنم لبه ی چادرم رو گرفتم تا چادرم از سرم نیوفته.... و به استقبال بابام رفتم(: _ چشام بارید ... "حررررم میگن شبای جمعه غوغا ست ...." یکی که داشت از کنارم رد میشد این مداحی رو گذاشته بود چشمام رو به امام رضا ع ولی گوشام با مداحی بود هق هق میزدم نمى تونستم صدام رو خفه کنم دلم خیلی پر بود ... دستی به چشمام کشیدم.. زیر لب گفتم "آمده ام که بنگرم گریه نمیدهد امان ..💔 " به آدمای اطرافم نگاه کردم هر کس رد میشد در رو میبوسید و وارد میشد دستم رو بردم زیر روسریم و روی قلبم گذاشتم زیارت نامه ی امام رضا ع رو بادست چپم گرفتم و بادست راستم مانتومو چنگ زدم قلبم تحمل نداشت خیلی وقت بودم حرم نیومده بودم 😢 نفسم به سختی بالا میومد بسم الله الرحمن الرحیم ✨』 《به قلم هانیه باوی》