🌹 سهم امروز نهج البلاغه نامه ۲۸ بند ۴ و ۵
📜 #نامه28 : جواب نامه معاویه .
{ قسمت دوم }
4⃣ مظلوميّت امام (عليه السلام)
🔻 و گفته ای كه مرا چونان شتر مهار كرده به سوی بيعت می كشاندند. سوگند به خدا ؛ خواستی نكوهش كنی اما ستودی ، خواستی رسوا سازی كه خود را رسوا كرده ای ، مسلمان را چه باک كه مظلوم واقع شود مادام كه در دين خود ترديد نداشته و در يقين خود شک نكند ، اين دليل را آورده ام حتی برای غير تو كه پند گيرند و آن را كوتاه آوردم به مقداری كه از خاطرم گذشت. سپس كار مرا با عثمان بياد آوردی ، تو بايد پاسخ دهی كه از خويشاوندان او می باشی ، راستی كدام يک از ما دشمنی اش با عثمان بيشتر بود؟ و راه را برای كشندگانش فراهم آورد؟ آن كس كه به او ياری رساند و از او خواست بجايش بنشيند و به كار مردم رسد؟ يا آنكه از او ياری خواست و دريغ كرد؟ و به انتظار نشست تا مرگش فرا رسد؟ نه هرگز ، به خدا سوگند (خداوند بازدارندگان از جنگ را در ميان شما می شناسد و آنان را كه برادران خود را به سوی خويش می خوانند و جز لحظه های كوتاهی در نبرد حاضر نمی شوند.) من ادعا ندارم كه در مورد بدعت های عثمان ، بر او عيب نمی گرفتم ، نكوهش می كردم و از آن عذرخواه نيستم ، اگر گناه من ارشاد و هدايت اوست ، بسيارند كسانی كه ملامت شوند و بی گناهند و بسيارند ناصحانی كه در پند و اندرز دادن مورد تهمت قرار گيرند. (من قصدی جز اصلاح تا نهايت توانایی خود ندارم و موفقيت من تنها به لطف خداست و توفيقات را جز از خدا نمی خواهم بر او توكل می كنم و به سوی او باز می گردم.)
5⃣ پاسخ به تهديد نظامی
🔻 در نامه ات نوشته ای كه نزد تو برای من و ياران من چيزی جز شمشير نيست. در اوج گريه انسان را به خنده وا می داری ، فرزندان عبدالمطلب را در كجا ديدی كه پشت به دشمن كنند ؟ و از شمشير بهراسند ؟ پس ( كمی صبر كن كه هماورد تو به ميدان آيد ) آن را كه می جویی به زودی تو را پيدا خواهد كرد و آنچه را كه از آن می گريزی در نزديكی خود خواهی يافت و من در ميان سپاهی بزرگ ، از مهاجران و انصار و تابعان ، به سرعت به سوی تو خواهم آمد، لشكريانی كه جمعشان به هم فشرده و به هنگام حركت ، غبار آسمان را تيره و تار می كنند ، كسانی كه لباس شهادت بر تن و ملاقات دوست داشتنی آنان ملاقات با پروردگار است ، همراه آنان فرزندانی از دلاوران بدر و شمشيرهای هاشميان كه خوب می دانی لبه تيز آن بر پيكر برادر و دایی و جد و خاندانت چه كرد ، می آيند ( و آن عذاب از ستمگران چندان دور نيست . )