🌹 سهم امروز نهج البلاغه خطبه ۱۹۲ بند ۱ تا ۶
📜 #خطبه192 : اين خطبه را «قاصعه» يعنی تحقير كننده ناميدند كه در آن ارزش های جاهلی را كوچک و خوار شمرد و از طولانی ترين سخنرانی های امام است كه در سال ۴۰ هجری قمری در حالی كه سوار بر اسب بود ايراد فرمودند .
{ قسمت اول }
1⃣ والایی پروردگار
🔻 ستايش خداوندی را سزاست كه لباس عزّت و بزرگی پوشيد و آن دو را برای خود انتخاب و از ديگر پديده ها باز داشت . آن دو را مرز ميان خود و ديگران قرار داد و آن دو را برای بزرگی و عظمت خويش برگزيد و لعنت كرد آن كس را كه در آرزوی عزّت و بزرگی با خدا به ستيزه برخيزد ، از اين رو فرشتگان مقرّب خود را آزمود و فروتنان را از گردن كشان جدا فرمود ، با آن كه از آنچه در دل هاست و از اسرار نهان آگاه است ، به فرشتگان فرمود : « من بشری را از گل و خاک می آفرينم ، آنگاه كه آفرينش او به اتمام رسيد و روح در او دميدم برای او سجده كنيد ، فرشتگان همه سجده كردند مگر ابليس » كه حسادت او را فرا گرفت .
2⃣ نكوهش تكبر و خودپسندی شيطان
🔻شيطان بر آدم (عليه السلام) به جهت خلقت او از خاک فخر فروخت و با تكيه به اصل خود كه از آتش است دچار تعصّب و غرور شد . پس شيطان دشمن خدا و پيشوای متعصّب ها و سر سلسله متكبّران است كه اساس عصبيّت را بنا نهاد و بر لباس كبريایی و عظمت با خدا در افتاد . لباس بزرگی را بر تن پوشيد و پوشش تواضع و فروتنی را از تن در آورد . آيا نمی نگريد كه خدا به خاطر خود بزرگ بينی ، او را كوچک ساخت و به جهت بلند پروازی او را پست و خوار گردانيد . پس او را در دنيا طرد شده و آتش جهنّم را در قيامت برای او مهيّا فرمود ؟
3⃣ آزمايش ها درمان تكبّر
🔻 خداوند اگر اراده می كرد ، آدم (عليه السّلام) را از نوری كه چشم ها را خيره كند و زيباييش عقل ها را مبهوت سازد و عطر و پاكيزگی اش حس بويایی را تسخير كند می آفريد كه اگر چنين می كرد ، گردن ها در برابر آدم فروتنی می كردند و آزمايش فرشتگان برای سجده آدم (عليه السلام) آسان بود ، امّا خداوند مخلوقات خود را با اموری كه آگاهی ندارند آزمايش می كند تا بد و خوب تميز داده شود و تكبّر و خودپسندی را از آنها بزدايد و خود بزرگ بينی را از آنان دور كند . پس از آنچه خداوند نسبت به ابليس انجام داد عبرت گيريد ، زيرا اعمال فراوان و كوشش های مداوم او را با تكبّر از بين برد . او شش هزار سال عبادت كرد كه مشخّص نمی باشد از سال های دنيا يا آخرت است ، امّا با ساعتی تكبّر همه را نابود كرد ، چگونه ممكن است پس از ابليس ، فرد ديگری همان اشتباه را تكرار كند و سالم بماند . نه ، هرگز ! خداوند هيچ گاه انسانی را برای عملی وارد بهشت نمی كند كه برای همان عمل فرشته ای را محروم سازد . فرمان خدا در آسمان و زمين يكسان است و بين خدا و خلق ، دوستی خاصّی وجود ندارد كه به خاطر آن حرامی را كه بر جهانيان ابلاغ فرموده حلال بدارد .