شهید گمنام
ابراهيم از همان دوران دبيرستان شروع به مداحي كرد. بقيه را هم به خواندن و مداحي كردن ترغيب ميكرد. هر
در عروسي ها و در عزاها هر جا ميديد وظيفهاش خواندن است ميخواند.
اما اگر ميفهميد به غير از او مداح ديگري هست، نميخواند و بيشتر به دنبال
استفاده بود.
ابراهيم مصداق حديث نورانــي #امام_رضا (ع) بود كه ميفرمايد: »هر كس
براي مصائب ما گريه كند و ديگران را بگرياند، هر چند يك نفر باشد اجر او
با خدا خواهد بود.
هر كه در مصيبت ما چشمانش اشك آلود شود و بگريد، خداوند او را با ما
محشور خواهد كرد.
در عزاداريها حال خوشــي داشت. خيلي ها با وجود ابراهيم و عزاداري او
شور و حال خاصي پيدا ميكردند.
ابراهيم هر جايي که بــود آنجا را كربلا ميكرد! گريه ها و ناله هاي ابراهيم
شــور عجيبي ايجاد ميكرد. نمونه آن در اربعين سال 1361 در هيئت عاشقان
حسين(ع) بود.
بچه هاي هيئتي هرگــز آن روز را فراموش نميكنند. ابراهيم ذكر حضرت
زينب(س) را ميگفت.
او شور عجيبي به مجلس داده بود. بعد هم از حال رفت و غش كرد! آن روز
حالتي در بچه ها پيدا شدكه ديگر نديديم. مطمئن هستم به خاطر سوز دروني
و نََفس گرم ابراهيم، مجلس اينگونه متحول شده بود.
ابراهيــم در مورد مداحــي حرفهاي جالبي ميزد. ميگفــت: مداح بايد
آبروي اهل بيت را درخواندنش حفظ كند، هر حرفي نزند. اگر در مجلســي
شرايط مهيا نبود روضه نخواند و...
ابراهيم هيچوقت خودش را مداح حساب نميكرد. ولي هر جا كه ميخواند
شور و حال عجيبي را ايجاد ميكرد.
ادامه دارد
🌷رفیق شهیدم🌷
@shahid_gomnam15