دحوالارض؛ روزِ دعا برای ظهور امام زمان سلام الله علیه. و روز زیارتی مخصوص حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام ؛ دعبل می خواند و امام می شنید. می شنید و اشک می ریخت. قصیده اش، قصه ی مظلومیت بود و محرومیت. شرح جنایت های بی مکافات مانده. وصف خون های به ناحق ریخته اهلبیت. باران اشک، می بارید از چشم امام رئوف. دعبل، خواند: «قلبم پاره پاره می شد، از حجم این همه اندوه و درد، اگر امیدوار نبودم به ظهور منتقمی که یقیناً خواهد آمد...» بریده بودند، امان از چشم و گلوی امام، اشک اشتیاق و آه فراق، در وقت شنیدن این ابیات. دیدند که حضرتش برخاست. تمام قامت و به احترام. سر به سمت زمین خم کرد، به نشانه ی تعظیم، به حرمت او که وصفش را شنیده بود، دست راست بر فرق مبارک خود گذاشت، فرمود: «أللّهمّ عجّل فرجه ومخرجه، وانصرنا به نصراً عزیزاً. بارپروردگارا! تعجیل بفرما در فرجش، و در هنگامه ی خروجش. و یاریمان کن با او، کمکی پیروزمندانه و شکست ناپذیر.» صحیفه رضویه، ص ۸۵. ♥️ کانال #شهید_هادی و #شهید_تورجی_زاده👇👇 @shahid_hadi124