آوینی. هیچ راهی .mp3
1.03M
را برای تو می‌نویسم؛ تو که شهد شیرین سخنت به ظلماتِ دل رسوخ می‌کند و روزنه‌ی رهایی است در تاریکی وجود ! حقا که تویی «سید شهیدان اهل قلم» و چه خوش گفت پیر فرزانه ما درباره تحفه بی‌بدیلت ، که در آن جوری از سیر و سلوک اصحاب آخرالزمانی امام عشق و طی راه‌های آسمان حرف می‌زدی که انگار خودت نیز آن طریق را پیشتر رفته بودی. مرتضی عزیز ! امروز من به دم مسیحایی‌ات نیازمندم ؛ بیا و به «این قبرستان‌نشین عادات سخیف» نظری بینداز و او را از منجلاب تعلقات دنیایی که در آن غوطه‌ور است، بیرون کِش ! که ما هر چه بگوییم و بنویسیم ، جیره‌خواری سفره‌ی رنگین و بستر نورانی لذیذی است که تو آن را گشودی. بیا که سخت محتاجم امروز به این سخنت که «..ای نفس! برخدا توکل کن و صبر داشته باش. همه چیز از جانب اوست که می‌رسد. و اینچنین هر چه باشد نعمت است.» @shahid_ketabi