"تقدیر از همسران شهدا " ای چشم‌انتظارانِ بی‌منتهای آسمان... ای آینه‌های شکسته‌ای که تصویرِقامتِ رعنای او را تا ابد در سینه‌تان نگه داشته‌اید... روزی که او رفت، نه یک مرد، که خورشیدِ خانه‌تان غروب کرد. اما شما،ای بانوانِ استوار، به جای اشک،بذرِ صبر کاشتید. به جای سوگ،سرودِ امید سرودید. تنهاییِ شما، نه تنهاییِ زمینی، که تنهاییِ ستاره‌ای است که هنوز در تاریکی می‌درخشد تا راه را نشان دهد. دست‌های شما، همان دست‌هایی که روزی حلقه‌ای از مهر به انگشت می‌کرد، امروز،نگینِ صبوری تاریخ شده‌است. گوش‌های شما، که نوای عاشقانه‌هایش را در آن دفن کرده‌اید، اکنون پر از نجوای ملائک است در ثناى وفاى شما. شما، تنها همسر نبودید؛ مادرِیتیمانِ وطن شدید. آرامشِ بخشِ دلهای دردمند شدید. خاطره‌ی شهید را نه در قاب عکس،که در قاموسِ زندگی زنده نگه داشتید. شمع‌هایی که با سوختن،نه ناله کردند، که راه را روشن نمودند. سوزِ شما، سوزِدلِ بی‌قرار نیست؛ سوزِعشقی است که از خاکسترِ فراق، ققنوسِ امید برمی‌آورد. سکوتی که فریادِرساتر از زمانه است. اشکی که در عمقِ خود، اقیانوسِ رضایت را پنهان دارد. ای همسرانِ شهدا! ای نگارستانِ صبر! ای گواهانِ عشقِ جاودان! سجاده‌هایتان از اشک،نمناک، اما از ایمان، استوار است. چشمانتان در انتظارِدیدار، درخشان، و در رضای به تقدیر، سپید. تقدیرتان، نه تقدیرِ یک زندگی عادی، که تقدیرِ تاریخ‌سازانِ بی‌ادعاست. نامِ شما، در کنارِ نامِ آنها، بر تارکِ ایثار نوشته شده است. همچون سروهایی که در طوفانِ فراق، خم به ابرو نمی‌آورند. پايدار و سبز،ریشه در خاکِ اخلاص، سر در سايه‌سارِ رضا. روزتان گرامی باد، ای یارانِ سفرکرده‌ی معراجيان! شما،خود، شهیدانِ زنده‌ی این مسیرید... شما،اسطوره‌های عشق و وفایی که با نفس‌هایتان، معنیِ صبر را به تاریخ آموختید. •┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈• کانال رسمی ┈•@shahid_mohammad_barati