تیمور در سالن منتظر ایستاده بود و با شوخی راضیه را سؤال و جواب می‌کرد. _راضیه بابا کجا میخوای بری؟ پشت به دیواری که پرچم سبز رنگ یا ابوالفضل(ع) یادگار محرم رویش نصب بود به سمت تیمور برگشت و با لبخند گفت: _چون دانش آموز خوبی بودم جایزه میخوان ببرندم مشهد، اگر خدا بخواد. _میری اونجا برای ما هم دعا می کنی؟ دستانش رو به پشت کمرش حلقه کرده بود و همینطور که خودش را به جلو و عقب تکان می‌داد گفت: _ها! دعا می کنم ولی من بیشتر به دعای شما محتاجم. لبخندی گوشه لب تیمور سبز شد و گفت: _حالا تو بری ما که دلمون اصلاً برات تنگ نمیشه. راضیه سریع با لبخند جواب داد: _حالا معلوم میشه وقتی دخترتون رفت و دیگه پیش تو نبود یه روز این فیلم را میزارین و نگاهش میکنین. اون روزی که دیگه من نیستم اون موقع معلوم میشه کی دلش برای دخترش تنگ میشه. تیمور خنده اش را آزاد کرد جلو رفت و راضیه را در بغلش فشرد. نمیدانم چرا راضی این حرف را زد اما حالا با تمام وجود حسش میکردم. #راض_بابا #شهیده_راضیه_کشاورز #بریده_کتاب ✅پاتوق کتاب شهیده زینب کمایی @maghar98