✫⇠ #آخرین_خاکریز ✫⇠#قسمت_بیست و ششم ✍نویسنده:آزاده میکاییل احمد زاده ⬅️انتشارات سازمان عقیدتی سیاسی ارتش ♻(️(يادي ديگر از جزاير مجنون)) 💥اواخر سال 1364 بود. رزمندگان ايراني با عملياتهاي برق آسايشان خطوط و خاكريزهاي تسخير ناپذير صداميان را با آن همه تجهيزات و ادوات دفاعي در هم مي كوبيدند. جهادسازندگي جبهه و جنگ، با ايجاد خاكريزهاي مختلف و خشكاندن آب جزيره، گام هاي مهمي براي عمليات رزمندگان برميداشت. 🔸️دراين منطقه جاده هايي براي گرفتن تماس و پيشروي كشيده شده بود كه بعضي از آنها هم به وسيلة دشمن كشف شده بود. غواصان آنها نيز هر شب قصد شبيخون به مواضع ايراني ها را داشتند. در اين منطقه جاده هايي هم وجود داشت كه به دليل درگيري ها و كشف شدن توسط دشمن، ناقص مانده بود كه بايد شبانه روز از آنها حراست ميشد تا دشمن از طريق آنها وارد سنگرهاي ما نشوند. 🔹️نگهداري اين مواضع حساس و كشف شده، مستلزم جان فشاني و از خود گذشتگي جواناني شجاع و مخلص بود. بارها با چشم خود شاهد بودم كه رزمندگان با اينكه ميدانستند آن شب به شهادت خواهند رسيد، براي نگهباني در اين قسمت از هم سبقت ميگرفتند. بسيجيان جان بركف كه در كنار خطوط ما مستقر بودند، هر شب از 00:21 در سوله اي كه مسجد بود جمع ميشدند و بعد از دعاي توسل و نيايش، 20نفرشان داوطلب ميشدند به اين قتلگاه بروند. 🔸️اين موضع به گونه اي بود كه امكان سنگرگيري و فرار از تيررس گلوله هاي تير مستقيم تانك هاي دشمن و كاتيوشاهاي آنها كه وجب به وجب اين جاده را مي كوبيدند، نبود. تلفات انساني زياد بود؛ ولي چاره اي نبود. در صورت تخلية آن نقطه، دشمن به سرعت براي خود جاي پا باز كرده، تمامي خاكريزهاي ما را تصرف ميكرد و تمامي تلاش رزمندگان را در سالهاي متمادي به خطر ميانداخت. 💥يكي از همين شب ها به حسينيه رفتم تا در مراسم دعاي#توسل شركت كنم. به راستي كه در آن مراسم، انسان دست از جهان مادي ميشست و جز به خداي خود به چيزي نمي انديشيد. رزمندگان با شور و ايمان راسخ خود آمادة#شهادت ميشدند و بعد از روبوسي و درآغوش كشيدن يكديگر، از هم حلاليت ميخواستند. آنان آنقدر گريه ميكردند كه دل انسان به درد مي آمد. آنان ميدانستند كه امشب، شب آخري است كه در كنار يارانشان هستند. با چشماني گريان، دوستانشان را پيدا ميكردند و وصيت نامه هايشان را به آنان ميدادند. 🔸️ساعت يك نيمه شب، كوله پشتي هايشان را پر از نارنجك و گلوله و مايحتاجشان ميكردند؛ سپس قمقمه هايشان را پر ميكردند تا بتوانند 48ساعت تمام از موضع خود دفاع كنند. به طور معمول هر 48ساعت كه 20نفر بسيجي به آن موضع ميرفتند، حدود 15نفر مجروح و شهيد داشتيم... ☀️#نسال_الله_منازل_الشهدا  @shahidabad313 ╰━━🌷🕊🌼🕊🌷━━╯