قلب رئوف ابراهیم ، بزرگترین نعمتی بود که خدا به این بنده اش داده بود. یکبار در دوران مجروحیت ابراهیم به دیدنش رفتم ، یکی از علما هم آنجا بود. ابراهیم از خاطرات جبهه می‌گفت. یادم هست که گفت ، در یکی از عملیاتها در نیمه شب به سمت دشمن رفتم ، از لابه لای بوته ها و درختها حسابی به دشمن نزدیک شدم. یک سرباز عراقی در مقابلم بود ، یکباره در مقابلش ظاهر شدم ، کس دیگری نبود ، دستم را مشت کردم و با خودم گفتم ، با یک مشت او را می ‌کشم. اما تا در مقابلش قرار گرفتم ، یکباره دلم برایش سوخت. اسلحه روی دوشش بود و فکر نمی کرد اینقدر به او نزدیک شده باشیم. چهره اش اینقدر مظلومانه بود که دلم برایش سوخت ، او سربازی بود که به زور به جنگ ما آورده بودند. به جای زدن او را در آغوش گرفتم. بدنش مثل بید می‌لرزید. دستش را گرفتم و با خود به عقب آوردم. بعد او را تحویل یکی از رفقا دادم تا به عقب منتقل شود و خودم برای ادامه عملیات جلو رفتم... 📕 سلام بر ابراهیم2 🌷🕊🌷🕊🌷🕊🌷🕊🌷🕊🌷🕊 💥روایتگری شهدا ✅ @shahidabad313 🌷🕊🌷🕊🌷🕊🌷🕊🌷🕊🌷🕊