چشمشان که به مهدی افتاد ، از خوشحالی بال درآوردند. دوره‌اش کردند و شروع کردند به شعار دادن : فرمانده آزاده ، آماده‌ایم آماده! هر کسی هم که دستش به مهدی می‌رسید ، امان نمی‌داد؛ شروع می‌کرد به بوسیدن .... مخمصه ‌ای بود برای خودش. خلاصه به هر سختی ‌ای که بود از چنگ بچه‌های بسیجی خلاص شد ، اما به جای اینکه از این همه ابراز محبت خوشحال باشد ، با چشمانی پر از اشک به خودش نهیب می‌زد: مهدی! خیال نکنی کسی شدی که اینا این ‌قدر بهت اهمیت می‌دن ، تو هیچی نیستی ؛ تو خاک پای این بسیجی ‌هایی... 📕 14 سردار ، ص30-29 🕊🌷🕊🌷🕊🌷🕊🌷🕊 ☜【 روایتگری_شهدا】 ✅ @shahidabad313 🕊🌷🕊🌷🕊🌷🕊🌷🕊