ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ. ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺁﻥ ﻗﺪﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﺣﺼﻮﻟﺶ ﺛﺒﻮﺕ ﺧﻮﻥ ﺍﺷﺮﺍﻓﻲ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻱ ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻱ ﺷﺮﺍﻓﺖ ﻧﮋﺍﺩﻱ ﻭ ﻭﺍﻟﺎﻳﻲ ﺑﻮﺩ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﻴﺎﻓﺖ. ﺭﻭﺯﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﻭ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻱ ﺟﺮﻫﻢ ﻭ ﺧﺰﺍﻋﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺳﺘﻴﺰ... ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺍﻱ ﻳﻚ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ؛ ﺗﻠﺎﻃﻢ ﻗﻬﺮﺁﺳﺎﻱ ﻣﻮﺝ ﺧﻴﺰ ﻋﺼﺒﻴﺖ، ﺟﻮﺷﺶ ﺧﻮﻥ ﻗﻮﻣﻴﺖ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻓﺮﻭﻧﺸﺎﻧﺪﻥ ﻋﻄﺶ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺁﻥ. ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺑﺴﺎﻥ ﺭﻫﺮﻭ ﺗﺸﻨﻪ ﺍﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺍﺵ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﺍﺯ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺯﻟﺎﻝ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻓﺮﻭﻧﺸﺎﻧﺪﻥ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﺴﻘﺎﻱ ﻣﻮﺭﻭﺛﻲ: ﻛﻪ ﻫﻢ ﺷﻜﻮﻩ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﺵ ﻣﺮﻫﻮﻥ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ، ﻫﻢ ﺑﺎﺯﻳﺎﻓﺘﻦ ﺳﻠﻄﻪ ﺑﺮ ﺑﺘﻜﺪﻩ ﺣﺮﻡ، ﻧﻤﻲ ﺁﺳﺎﻳﺪ. ﭼﺸﻤﻪ ﺍﻓﺴﻮﻧﮕﺮ ﺳﻌﺎﺩﺗﻲ ﻛﻪ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻱ ﻣﻲﺟﻮﺷﺪ ﻭ ﻳﻜﺪﻡ ﻣﻐﻠﻮﺏ، ﻳﻌﻨﻲ ﺟﺮﻫﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﺁﻥ ﻧﻤﻲ ﺭﻫﺎﻧﺪ.. ﻧﻴﻤﺮﻭﺯ ﮔﺮﻡ، ﻋﺮﻕ ﺗﻠﺦ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﻭ ﻋﺼﻴﺒﺖ ﻭ ﺑﺨﺎﺭ ﺯﺭﺗﺎﺭ ﺁﻥ ﺳﺮﺍﺏ ﺟﺎﺩﻭﻳﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﻠﻚ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻲﺭﻭﺩ ﻭ ﺁﺭﺯﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺧﻮﺩ ﻣﻲﺧﻮﺍﻧﺪ ﻛﺎرﮔﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩ... ؛ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﮔﺮﺩﺵ ﺁﻥ ﮔﻮﻱ ﺑﻲ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﻏﻠﻄﻨﺪﻩ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻳﻨﻚ ﻧﻴﻤﻪ ﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺯﻳﺎﻥ ﺧﺰﺍﻋﻪ ﺑﺎﻟﺎ ﺁﻣﺪ: