بسم الله الرحمن الرحیم هَا أَنتُمْ هَٰؤُلَاءِ حَاجَجْتُمْ فِيمَا لَكُم بِهِ عِلْمٌ فَلِمَ تُحَاجُّونَ فِيمَا لَيْسَ لَكُم بِهِ عِلْمٌ ۚ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ شما کسانى هستید که درباره آنچه نسبت به آن آگاه بودید، گفتگو و ستیز کردید. چرا درباره آنچه آگاه نیستید، گفتگو مى کنید؟! در حالى که خدا مى داند، و شما نمى دانید. (آل عمران/66) در آیه بعد، از طریق دیگرى آنها را مورد سرزنش قرار داده، مى فرماید:  شما کسانى هستید که درباره آنچه نسبت به آن آگاهى داشتید بحث و گفتگو کردید، ولى چرا درباره آنچه به آن آگاهى ندارید، بحث و گفتگو مى کنید ؟ (ها أَنْتُمْ هؤُلاءِ حاجَجْتُمْ...   اشاره به این که: شما در مسائل مربوط به مذهب خودتان که از آن آگاهى داشتید بحث و گفتگو کردید و دیدید که حتى در این مباحث گرفتار چه اشتباهات بزرگى شده اید، و چه اندازه از حقیقت دور افتاده اید (و در واقع علم شما جهل مرکب بود). با این حال، چگونه در چیزى که از آن اطلاع ندارید بحث و گفتگو مى کنید👌👌👌 و در نتیجه سخنى مى گوئید که با هیچ تاریخى سازگار نیست. سپس براى تأکید مطالب گذشته و آماده ساختن براى بحث آینده مى گوید:  خدا مى داند و شما نمى دانید  (وَ اللّهُ یَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ). آرى، او مى داند که در چه تاریخى آئین خود را بر ابراهیم(علیه السلام) نازل کرده، نه شما که در زمان هاى بعد به وجود آمده اید، و بدون اطلاع و مدرک، در این باره قضاوت مى کنید. تفسیر نمونه جلد دوم صفحه ۷۰۲