بسم الله الرحمن الرحیم إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ فَلَن يُقْبَلَ مِنْ أَحَدِهِم مِّلْءُ الْأَرْضِ ذَهَبًا وَلَوِ افْتَدَىٰ بِهِ ۗ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ وَمَا لَهُم مِّن نَّاصِرِينَ کسانى که کافر شدند و درحال کفر از دنیا رفتند، اگر صفحه زمین پر از طلا باشد، و آن را بعنوان فدیه (و کفّاره اعمال بد خویش) بپردازند، هرگز از هیچ یک آنها پذیرفته نخواهد شد. و براى آنان، مجازاتِ دردناکى است. و هیچ یاورى ندارند. (آل عمران/91) در آیه بعد، به دنبال اشاره اى که در آیه گذشته به توبه هاى بیهوده شد، سخن از کفاره بیهوده مى گوید: مى فرماید:  کسانى که کافر شدند و در حال کفر از دنیا رفتند اگر تمام روى زمین پر از طلا باشد، و آن را به عنوان  فِدْیَه  (و کفاره اعمال زشت خویش) بپردازند هرگز از آنها پذیرفته نخواهد شد  (إِنَّ الَّذینَ کَفَرُوا وَ ماتُوا وَ هُمْ ...   روشن است، کفر، تمام اعمال نیک انسان را بر باد مى دهد 👌👌👌و اگر تمام روى زمین پر از طلا باشد و در راه خدا انفاق کنند پذیرفته نخواهد شد و صد البته اگر چنین چیزى در قیامت در اختیار آنها باشد و بدهند پذیرفته نیست.   بدیهى است: منظور از این تعبیر (تمام روى زمین پر از طلا باشد و انفاق کنند) این است که انفاق آنها هر قدر زیاد هم باشد، با وجود آلودگى روح و جان و دشمنى با حق، بى فایده است و گرنه معلوم است: اگر مجموع زمین پر از طلا گردد در آن موقع ارزش طلا با خاک یکسان خواهد بود. بنابراین، جمله بالا کنایه اى براى بیان وسعت دایره انفاق و بخشش است.   در این که منظور، انفاق در این جهان یا جهان دیگر است، مفسران دو احتمال داده اند ولى، ممکن است آیه، ناظر به هر دو باشد، چه تمام دنیا را در حال حیات خود انفاق کنند و چه در قیامت به عنوان فدیه بدهند، پذیرفته نیست هر چند ظاهر آیه نشان مى دهد مربوط به جهان دیگر است. زیرا مى گوید: کسانى که کافر شدند و در حال کفر از دنیا رفتند.   یعنى پس از مرگ و در حال کفر، اگر فرضاً بزرگ ترین ثروت هاى جهان در اختیارشان باشد، و تصور کنند همانند این جهان مى توانند با استفاده از ثروت، مجازات الهى را از خود دور سازند، سخت در اشتباه اند، و این جریمه مالى و  فدیه  به هیچ وجه، در مجازات آنها اثر نخواهد داشت. در واقع مضمون آیه، شبیه چیزى است که در آیه ۱۵ سوره  حدید  آمده است که مى گوید: فَالْیَوْمَ لا یُؤْخَذُ مِنْکُمْ فِدْیَةٌ وَ لا مِنَ الَّذینَ کَفَرُوا:  امروز نه از شما (منافقان) و نه از کافران، فدیه و غرامتى گرفته (و پذیرفته) نمى شود .   و در پایان آیه به نکته دیگرى اشاره فرموده، مى گوید:  آنها کسانى هستند که مجازات دردناک دارند و یاورى ندارند  (أُولئِکَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرینَ). یعنى نه تنها  فدیه و انفاق  به حال آنها سودى ندارد، بلکه شفاعتِ شفاعت کنندگان نیز، شامل حال آنها نمى شود; زیرا شفاعت، شرایطى دارد که یکى از مهم ترین آنها ایمان به خدا است👌👌👌 و به همین دلیل، اگر تمام شافعان روز قیامت جمع شوند تا براى فرد بى ایمانى شفاعت کنند، پذیرفته نخواهد شد. و اصولاً چون شفاعت به اذن خدا است، آنها هرگز از چنین افراد نالایقى شفاعت نمى کنند که شفاعت نیز لیاقتى لازم دارد، چرا که اذن الهى شامل افراد نالایق نمى شود. اساساً آنها به خدا کافرند و جاى اذن براى آنها باقى نمى ماند. پروردگارا! توفیقى مرحمت فرما که پیش از بسته شدن درهاى توبه، توبه کنیم و به سوى تو باز گردیم. خداوندا! لیاقتى مرحمت کن که مشمول شفاعت پاکان و نیکان شویم. خداوندا! حسن عاقبت که از برترین نعمت هاى تو است از ما دریغ مدار. آمِیْنَ یا رَبَّ الْعالَمِیْنَ پایان جلد دوم با تجدید نظر و اضافات فراوان ۸ / محرم الحرام / ۱۴۱۴ ۸ / تیرماه / ۱۳۷۲ تفسیر نمونه جلد دوم صفحه ۷۵۹ #دارالقرآن_پایگاه_مقاومت_بسیج_شهیدان_پناهی #فرهنگی_اجتماعی_پایگاه_شهیدان_پناهی #پایگاه_شهیدان_پناهی #مسجد_حضرت_خدیجه_الکبری_س