معروف بن فیروز کرخی، مشهور به معروف کرخی ، از زاهدان و صوفیان نامدار قرن دوم هجری است .ولادتش در محله کرخ بغداد بود و به دست امام هشتم، علی بن موسی الرضا(ع) توبه کرد و به مقامات بالای عرفانی رسید .به نیکوکاری و خدمت به مردم مشهور بود . وی در سال 200 هجری قمری درگذشت. نقل است که روزی با جمعی می رفت. جماعتی از جوانان فاسد و گنه کار را دیدند . وقتی به لب دجله رسیدند، یاران گفتند یا شیخ دعا کن تا خداوند این جوانان را که در فساد غرق اند، در دجله غرق کند و شومی آنان را از سر مردم شهر بردارد . معروف کرخی گفت: دست های خود را بالا برید تا دعا کنم و آمین گویید . یاران دست های خود را بالا بردند تا دعای شیخ را علیه آن جوانان تبه کار، آمین گویند . شیخ گفت: الهی!چنان که این جوانان را در این جهان، عیش و خوشی دادی، در آن جهان نیز در عیش و خوشی در آر. اصحاب حیرت کردند و گفتند: یا شیخ!این چه دعایی است که می کنی؛ ما سر آن را ندانیم . گفت: بایستید تا بر شما آشکار شود. چون گذر جوانان بزه کار بر شیخ افتاد، حالتی در آنان رفت . جام های شراب را شکستند و هر چه از آلات گناه نزد آنان بود بر زمین نهادند . سپس بر جمله آنان گریه غالب آمد و بر دست و پای معروف افتادند و توبه کردند. شیخ رو به اصحاب کرد و گفت: دعای من در حق آنان، مستجاب شد . اگر بر همین توبه از دنیا روند، عیش آن جهانی آنان، تأمین است و تضمین. آیا این بهتر از آن نبود که شما می خواستید؟ ✍🏻برگرفته از: گزیده تذکرة الاولیاء، استعلامی، ص 216 . شبیه همین حکایت در کتاب اسرار التوحید، به شیخ ابوسعید ابوالخیر منسوب است و در بالا آن دو حکایت، در هم آمیخته شده اند https://eitaa.com/Suleimani_p