شهید اسماعیل دقایقی
جهاد تربیتی ✍. این روزها ملت ایران در تب و تاب برپایی کنگره عظیم جهانی اربعین است و دشمن در تدارک کم رنگ کردن ارزشها و کم نور کردن حضور مومنین در این خودسازی عظیم جمعی است. در این میان گاهی نقش کودکان آنطور که باید دیده نمیشود و مخالفت هایی با حضور کودکان در این میدان انسان سازی دیده می شود. تصور کنید اربعین فقط محل تجمع مردان و افراد مسن باشد و کودکان و زنان حضور پر رنگ نداشته باشند. شبیه بعضی مساجد و بعضی اجتماعات که از حضور خانواده ها بی بهره است. با توجه به تجربه های مادرانه، اربعین یکی از بهترین محیط های تربیتی برای کودکان است. چه که بیان فضایل اخلاقی برای کودکان کجا و زندگی با فضایل اخلاقی کجا... در این چندباری که زیارت اربعین را روزیمان کرده اند، قبل از سفر تصویری از صحنه های دوست داشتنی اربعین برای بچه ها میساختم که بعدا آثار تربیتی آن را به شیرینی چشیدم. آماده کردن بچه ها با جملاتی مثل: این سفر زیباترین سفر دنیاست. همه خوبی های عالم در این سفر جمع شده است نهایت مهربانی و بخشش و کمک به دیگران را خواهید دید. و بیان نیت و تصمیم ویژه این سفر به بچه ها با این جملات که در این سفر میخواهیم همه بهتر از قبل باشیم، بخشنده تر، صبورتر، و در یک نگاه، خوبتر.... حتما بچه ها خواهند پرسید چرا؟؟ مگر این سفر چه فرقی با سفرهای دیگر میکند؟ : این سفر سفر یاری امام زمان ارواجنا فداه است. یعنی هر کس میخواهد جزو شیعیان امام عج به حساب آید وارد این راهپیمایی عظیم میشود و به تاسی از امام حسین علیه السلام، همه هستی اش را به میدان می آورد و با همه توان به زیارت امام حسین علیه السلام میشتابد. همه توان یعنی همه صبر، همه ایثار، همه وقت، همه قوا و همه آنچه در چنته دارد.... چه سری در این زیارت و این گردهمایی جهانی نهفته است که از میان ده ها باری که در سال, زیارت امام حسین علیه السلام توصیه شده است، فقط زیارت اربعین علامت شیعه بودن شمرده شده . حال که در ایام دیگر هم به زیارت مشرف شده بودیم اما این زیارت با همه زیارات دیگر متفاوت بود. اینها را که به بچه ها میگفتم. چشمان معصوم شأن را می‌دیدم که چه هوشیارانه حرف های مرا بزرگ تصویر میکردند. و چه زیبا صحنه های حماسی را به من نشان میدادند. در دلم این جملات را با خودم تکرار میکردم: این سفر باید با تمام توان راهی شوی.. و از چیزی کم نگذاری اگر میخواهی از یاری کنندگان امام مهدی عج باشی باید به دانسته ها عمل کنی و خودت را برسانی به مقام شیعه حقیقی. در موقعیت های مختلف داستان های آخرین سفر حضرت اباعبدالله علیه السلام و یارانشان را برای شان میگفتم. وقتی خیییلی گرم بود وقتی خیلی تشنه بودیم. وقتی از خستگی نای رفتن نداشتیم. وقتی جای خواب گرم و نرم پیدا نمیشد. امام حسین علیه السلام با همه خانواده شان آمده بودند برای تربیت همه خانواده ها... سفر بسیار شیرین تر از آنکه تصور میکردم تمام شد. همه خوب تر شده بودیم. صبورتر، مهربان تر بزرگ تر قوی تر.. با هیچ زبانی نمیستوانستم این مکارم اخلاقی را اینطور ملموس و واضح به بچه ها یاد بدهم. فضائل شنیدنی، دیدنی شده بودند و بچه ها لحظه به لحظه بهتر و قوی تر در این مسیر قدم بر میداشتند. و هر سال مشتاق تر و آماده تر منتظر سفر اربعین اند. در مسیر برگشت به تیرهای شیطان فکر میکردم به تبلیغات گسترده شبکه های معاند که در جهت ایجاد رعب و وحشت در میان زائران برای شرکت نکردن در این اجتماع عظیم به بهانه بیماری و سلامت بچه ها و نداشتن زیر ساخت های کشور عراق گفته میشد. به اینکه چند نفر قبل از سفر درصدد بودند بچه دارها را منصرف کنند در حالیکه که ندانسته در جبهه دشمن قدم برمی‌داشتند.. به این فکر میکردم که امسال دشمن چه برنامه ای برای عدم انتشار مهمترین اجتماع شیعیان برپا خواهد کرد. تا این بزرگترین اجتماع دینی دنیا، تیتر یک رسانه ها نباشد. یقین داشتم که سالهای بعد هم لازم است بچه ها در این محیط غنی تربیتی حضور داشته باشند. از رهبر فرزانه انقلاب بیان شده است که جهاد مقابله با دشمن است و میدانستم که این گردهمایی تلاشی است در مسیر مبارزه با دشمن پس میتوان نام جهاد را بر آن گذاشت. به وصیت شهید فکر میکردم که چگونه میتوان در راه امام حسین علیه السلام حیات و ممات حسینی داشت. در جهانی که پر از فسق و فجور و خیانت ابرقدرتهاست تلاش و ایثار میخواهد. در راه حسین سیدالشهدا رفتن، حسینی شدن میخواهد. بخشی از وصیت نامه شهید اسماعیل دقایقی «اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد..» زهرا دقایقی فرزند شهید @shahiddaghayeghi
227 مشاهده