قال الصّادق علیه السلام: اِنَّ أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَكٍ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ (ع) شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ رَئِيسُهُمْ مَلَكٌ يُقَالُ لَهُ مَنْصُورٌ فَلَا يَزُورُهُ زَائِرٌ إِلَّا اِسْتَقْبَلُوهُ وَ لاَ يُوَدِّعُهُ مُوَدِّعٌ إِلَّا شَيَّعُوهُ وَ لَا يَمْرَضُ إِلَّا عَادُوهُ وَ لَا يَمُوتُ إِلَّا صَلَّوْا عَلَى جِنَازَتِهِ وَ اِسْتَغْفَرُوا لَهُ .. ■■■ امام صادق(ع): در اطراف قبر حسين علیه السلام چهار هزار فرشته جملگى ژوليده و غبارآلوده تا روز قيامت بر او می گريند؛ رئيس ايشان فرشته‏ اى است كه به او "منصور" گفته می شود؛ هيچ زائرى به زيارت آن حضرت نمی رود مگر آنكه اين فرشتگان به استقبالش می روند و هيچ وداع‏ كننده‏ اى با قبر آن حضرت وداع نمی کند،مگر آنكه اينان مشايعتش می كنند و مريض نمی شود مگر آنكه عیادتش می کنند و نمی ميرد مگر آنكه ايشان بر جنازه‏ اش نماز خوانده و از خدا برایش طلب آمرزش می نمایند... وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص۴۱۰