‌ وقتی حرکت انسان حقیقی شد، نمونه‌ها را در و روایات پیدا می‌‌کند، یا در خواب می‌بیند و همواره سرنخی از لطائف و روایی پیش می‌آید؛ انسان پیش می‌رود، به نور وصل ‌می‌شود و اهل‌بیت و اعجاز اهل‌بیت را در کلمات نورانیشان پیدا می‌کند. این امور تثبیت ‌کننده و آرام‌ کننده است؛ ولی طبیعی است که به سبب تفاوت افراد ده سال یا بیست‌سال یا پنجاه‌ سال طول می‌کشد. زمان لازم است تا شخصیّت‌ سازی شود، مشکلات ساختار شخصیتی انسان کم شود و شاکله معنوی پیدا کند؛ چون این هدف، چیزی نیست که در یک شب اتّفاق بیفتد. ذهنیّات غیرخدایی انسان باید کم‌رنگ و ذهنیّات خدایی پررنگ شود که این امر، نیازمند زمان است. برای رسیدن به این آرامش، ذکرِ مناسب در طول راه نیاز است، قواعد دارد؛‌ انسان حالات مختلفی پیدا می‌ کند و موانع زیادی دارد که باید همه اینها را شناخت و رد کرد. ‌ ‌‌ حجّت‌الاسلام و المسلمین حاج شیخ جعفر ناصری @Quranahlebayt