🌷نکته تفسیری صفحه ۱۴۱🌷 🌷دشنام ممنوع: یکی از مهم ترین علل گسترش اسلام، دعوت به منطق و گفتگوی سازنده است. قرآن کریم بارها مشرکان و اهل کتاب را به آوردن دلیل فرا می خواند و خود دلایل متعدّدی را برای اثبات سخنانش طرح می کند. از سوی دیگر، خداوند، مسلمانان را به حفظ آرامش و صبر و تحمّل در برابر مخالفان دعوت کرده است. به همین سبب، در این آیه، افراد باایمان را از اینکه خودداری خویش را از دست بدهند و به مقدّسات مشرکان و بتهایشان توهین کنند، باز می دارد؛ زیرا با ناسزا گفتن نمی توان کسی را از مسیر اشتباه بازداشت، و چه بسا توهین و ناسزا، باعث پافشاری او در کار غلطش بشود و او را به توهین به مقدسات طرف مقابل وا دارد. از نظر اسلام حتّی هنگامی که سلاح گفتگو و منطق از کار می افتد و سلاح جنگ و نبرد به میان می آید هم فحش دادن و ناسزا گفتن جایز نیست. در تاریخ نقل شده است که در جنگ صفّین، برخی از لشکریان امیر مؤمنان علی به یاران معاویه دشنام می دادند. هنگامی که حضرت علی آگاه شد، یاران خود را از این کار نهی کرد و فرمود: «من دوست ندارم که شما دشنام بدهید؛ ولی اگر کارهای زشت آنان را توصیف کنید و حال و روز بدشان را بگویید، سخنی گفته‏ اید که به حقیقت نزدیک تر است و برای آنان نیز عذری باقی نمی گذارد. خوب بود به جای دشنام دادن و ناسزا گویی می گفتید: خدایا، خون ما و آنان را حفظ کن، ما و آنان را آشتی بده، و آنان را از گمراهی خارج کن و هدایت فرما تا کسانی که حق را نمی دانند، آن را بشناسند، و کسانی که بر سر ظلم و تجاوز پافشاری می کنند، از لجاجتشان دست بردارند.» آری، پیشوای نخست ما، با لشکریان شام به سختی جنگید؛ ولی با این سخن به همگان آموخت که راه و روش او، پیروی از حق و حقیقت است، و اگر هم دست به شمشیر می برد، برای برپایی حق است و در این راه هرگز به دشنام و ناسزا و روش های نادرست متوسّل نمی شود. به طور کلی، از نظر دین اسلام، دادن فحش و ناسزا، کاری زشت و ناپسند است و در هیچ حالی جایز نیست. پیامبر گرامی ما در این باره فرموده است: «خداوند، بهشت را بر تمام کسانی که بسیار فحش می دهند و بدزبان هستند، ممنوع کرده است؛ کسانی که برایشان مهم نیست چه می گویند و چه سخنانی به آنها گفته می شود.» ❤️یاعلی مددی کن مارا ╭━═🌼━⊰🍃💔🍃⊱━🌼═━╮ 🦋 @tartilvathdir96 🦋 ╰━═🌸━⊰🍃💔🍃⊱━🌸═━╯