🌸🍃🌸✿﷽✿🌸🍃🌸 💌یڪشنبه های علوی 🍃 💌موضوع: ⬅️ ✅ آن كه جان را با طمع ورزى بپوشاند خود را پست کرده،و آن که راز سختی های خود را آشکار سازد خود را خوار کرد،وآن که زبان را بر خود حاکم کند خود را بی ارزش کرده است. ✍شرح : 💠 امیر المومنین سه عامل از عوامل خفت و ذلت در نهج البلاغه را بیان فرمودند. اول⬅️ تفاوت طمع با حرص در این است که طمع کار به آنچه که از مال و قدرت و احترام و شهرت متعلق به دیگران است چشم دوخته است اما حریص دوست دارد مال و مقام بیشتری داشته باشه ، چه در دست دیگران باشه چه نباشد. 💠 شش اثر برای طمع ورزی در نهج البلاغه بیان شده است: ↙️1. خواری و ذلت: 1.1 در حکمت 2 1.2 درحمکت226 که فرمودند: ( طمع کار همواره زبون و خوار است.) 1.3 درانتهای بند 4 خطبه 160 که امیرالمومنین در مورد حضرت عیسی (ع) فرمودند:(آز و طمعی نداشت تا او را خوار و ذلیل نماید.) ↙️ 2. بردگی که بالاترین مصداق خفت و ذلت است: در حکمت 180 میفرمایند: (طمع ورزی بردگی همیشگی است.) ↙️ 3. آفت تفکر و بی اثر کردن عقلانیت :درحکمت 219 میفرمایند :( قربانگاه اندیشه ها زیربرق طمع ورزی ها است.) ↩️ادامه دارد 📝استاد حجة الاسلام مهدوی ارفع ╔🌸🍃═════╗ @nahjolbalagheiha ╚════🍃🌸═╝