🔻ادامه🔻 ایشان در عباراتی در تبیین معنای «مردمی بودن» حکومت و جایگاه رفیع «رأی ملت» در آن چنین می‌فرمایند: «مردمی بودن حكومت اسلامی به دو معناست: یكی اینكه مردم در اداره و تشكیل حكومت و تعیین حاكم و شاید در تعیین رژیم حكومتی و سیاسی نقش دارند. دیگر آنكه حكومت اسلامی در خدمت مردم است، آنچه برای حاكم اسلامی مطرح است، منافع عامه مردم است نه منافع اشخاص یا قشر و طبقه معین. اسلام به هر دو معنا دارای حكومت مردمی است. اما تا وقتی كه حكومت مردمی به معنای اول تأمین نشود و مردم در حكومت نقشی نداشته باشند، نمی‌شود گفت حكومت، مردمی و در خدمت مردم است. این ادعا كه یك حكومت بدون آنكه با مردم خود ارتباط مستقیم داشته و به آرای مردم متكی باشد، خود را مردمی بشمارد، ادعای پذیرفتنی نیست. نمی‌توانند ثابت كنند كه مردمی‌اند، چون حكومت‌های تحمیلی هم خود را مردمی قلمداد می‌كنند.» البته در این نگاه خاستگاه و اعتبار رأی ملت نه همچون نظام‌های سیاسی غرب مبتنی بر قرار اجتماعی، بلکه مبتنی بر آموزه‌های اسلامی بنا نهاده شده است.