مولا علی(؏) در خطبهٔ ۱۴۹ نهج البلاغه میفرمایند: به زودی از من جسدی بی جان خواهد ماند پس از آن همه تلاش و جنبش، و پس از آن همه سخنوری ساکت و خاموش خواهم شد ساکن و بی حرکت؛ پس آرام خفتنِ من، خاموشی دیدگانم از حرکت بازماندن دست ها پاها، سر و گردنم برای عبرت گیرندگان از هر سخنی مؤثرتر است؛ بعدها به یاد زندگی من خواهید افتاد رازهای درونم برای شما آشکار خواهد شد پس از آن که جای من را خالی دیدید و دیگری بر جای من نشست «مـرا خواهـید شنـاخت» علیه السلام🏴