💔 امان از فراموشی لاله ها! راحت باشیم. خودمان را اذیت نکنیم. نیازی نیست ما به آنها فکر کنیم. همین که آنها به ما فکر می کنند، ما را بس! ده - بیست روز قرنطینۀ خودخواسته ده - بیست روز نشستن در خانه با همه امکانات خوراکی، دیداری، شنیداری، اینور آبی و اونور آبی در کنار خانواده برای گریز از درد و مرض و کرونا خسته ام کرده. کلافه ام. دلم سفر می خواهد. گردش با خانواده. به کوه و دشت زدن با دوستان شنا در دریا و جوجه زدن در جنگلهای آمل. در این ده - بیست روزه، همه جاهایی را که بیست سال است نرفتم، لیست کردم که به محض رفتن کرونا، بروم. می دانستند خیلی خوب می شناختند قبل از این که من و تو بشناسیم گاز خون گاز خردل گاز اعصاب گاز تاول زا گاز خفه کننده موج انفجار سوزش ترکش آتش گلوله و ... کسی به آنها دروغ نگفت گولشان نزدند خوب می دانستند که اگر آنها نروند و تیر و ترکش و گاز را نخورند، کودکان و زنان سرزمینشان ایران، باید طعم زهرآگین آنها را در سایه اشغال بعثیان می چشیدند! هر دفعه که می رفتند جبهه، انتظار همه اینها را داشتند. منّتی بر کسی ندارند سی - چهل سال است این گونه اند آرام و ساکت افتاده بر تخت آسایشگاه مثلا آرمیده اند تا مزاحم زندگی آرام ما نشوند! قرار نیست ما از آنها خبری داشته باشیم قرار نیست بشناسیمشان حتی قرار نیست در این شبها که خیلی محتاج خدا شده ایم برای آنها دعا کنیم! مهم این است که آنها باوجودی که با ریه های شیمیایی شده شان خیلی بیشتر از من و تو در معرض خطر کرونا هستند برای سلامتی و شفای من و شما دعا می کنند! اینها خوب می فهمند دکترها چه زحمتی می کشند خیلی بهتر از همه ما به خدمات و زحمات پرستاران و کادر پزشکی کشور آگاهند نه فقط این یک ماهه که سی - چهل سال است چون فقط دکتر و پرستارها می فهمند اینها چه می کشند! اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا حمید داودآبادی فروردین 1399 #آھ_اے_شھادت... #نسئل_الله_منازل_الشھداء 💞 @aah3noghte💞 @hdavodabadi